غلو یکی از خصوصیت‌های مدعیان دروغین است. غلو در نسبت دادن صفاتی برای خود یا برای دیگران می‌تواند برای شناخت مدعیان دروغین بسیار کمک کند. مدعی یمانی (احمدالحسن) در تفسیرهای بی‌اساس خود پا را فراتر از حد خود گذاشته و به حد شرک رسیده است. وی در جملاتی مرتکب اشتباهات بزرگ شده است. وی می‌گوید: «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از خداست پس ایشان خدای در خلق (الله فی الخلق) هستند.»[1] حال آن‌که خدای در آسمان و زمین همان خداوند است «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ... وَ هُوَ اللَّهُ فِي السَّماواتِ وَ فِي الْأَرْضِ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَ جَهْرَكُمْ وَ يَعْلَمُ ما تَكْسِبُونَ  (انعام/1و3 ) همه ستايش‌ها ویژه‌ی خداست که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنی را پدید آورد سپس کافران برای پروردگارشان شریک و همتا قرار می‌دهند... و او در آسمان‌ها و زمین، خداست که نهان و آشکار شما را می‌داند و نیز به آن‌چه که به دست می‌آورید، آگاه است». پس هیچ کسی غیر از خدای متعال، «الله» در آسمان‌ها و زمین نیست. و نسبت دادن اسم الله به پیامبر غلو محسوب می‌شود.

پی‌نوشت:

[1]. متشابهات، احمدالحسن، انتشارات انصار، بی‌تا، ج1، ص 22 و 28 و 32.