باید از این شخص که خود را  مدرس کتاب مقدس هم می‌داند پرسید اگر معیار در انتخاب نمایندگان ارامنه و آشوری قومیت است؛ به چه علت سایر اقوام ایرانی نماینده‌ ندارند و به عنوان مثال تمام کردهای کشوری در مناطق جغرافیایی مختلف کاندیداهای واحدی ندارند و هر استان و بخش نماینده‌ی مجزای خود را دارد؟ این سوال همچنین در مورد بقیه‌ی اقوام مانند ترک‌ها، لرها، عرب‌ها و... پرسیده می‌شود.
حقیقت این است که طبق اصل چهارم قانون اساسی همه‌ی اقلیت‌های دینی رسمی در کشور از حق کامل شهروندی برخوردار هستند و موید دیگری که این مطلب را تایید می‌کند اصل 13 قانون اساسیست.
اقلیت‌های دینی در حالی از نماینده در مجلس برخوردار هستند که طبق قانون از هر 200 هزار نفر جمعیت یک منطقه می‌تواند یک نماینده داشته باشد؛ اما با اینکه تعداد اقلیت‌ها بسیار پایین‌تر است ولی این اجتماعات کوچک یک نماینده دارند. ارامنه‌ی شمال و تهران یک نماینده؛ ارامنه‌ی جنوب یک نماینده و آشوریان یا کلدانیان هم یک نماینده دارند در حالی که جمعیت هر سه گروه کمتر از 50 هزار نفر است.
 در مورد اتهامی هم که به آقای یوناتان بت کلیا زده شد مبنی بر اینکه ایشان ضد مسیحیت است؛ باید توجه داشت که مسیحیان سنتی ایرانی به طور کلی مخالف تبلیغ مسیحیت بیین ایرانیان هستند و نه تنها آقای بت کلییا نظر نفی نسبت به مسیحیت تبشیری دارد بلکه بسیاری از علمای دینی ارامنه و آشوری هم منتقد این جریان هستند. پس نمی‌توان به آنها نسبت ضد مسیحیت داد. البته اگر به آنها ضد مسیحیت تبشیری بگوییم عبارت درست و به جایی است.