متن مقاله
وهابیت به عنوان گروهی افراطی و غالی، معتقدات راسخ و اصیل اسلامی را به شدت انکار کرده و به تقابل جدی با مسلمانان در بسیاری از معتقداتشان روی آورده‌اند؛تکفیری‌های وهابی، با استفاده از فضاهای مجازی در اختیار، و هم‌چنین هزینه‌های هنگفتی که از نفت به‌دست می‌آورند را در راه منحرف کردن مسلمانان خرج می‌کنند. یکی از مسائلی که وهابی‌ها به شدت به مخالفت با آن پرداخته‌اند، بحث تبرک به آثار متعلق به پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) است؛ از این‌رو در ایام حج، مسلمانانی که بعد از سالیان درازی انتظار، به حج مشرف شده و در کنار اعمال حج، به زیارت قبر نبی گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) رفته و می‌خواهند به قبر ایشان تبرک بجویند و از باب تبرک بر قبر، دست بکشند و یا بوسه بزنند، به شدت نهی می‌کنند؛ این در حالی است که نقل کرده‌اند که افراد زیادی به احمد بن حنبل تبرک می‌جستند و متعلقات او را محترم می‌دانستند، برای نمونه به چند مورد اشاره می‌گردد:

1) تبرک جستن مقدسی، به قبر احمد بن حنبل:
عبدالغنی مقدسی، از علمای بزرگ حنبلی مذهب، ازجمله کسانی است که ارادت ویژه‌ای نسبت به احمد بن حنبل داشت، تا جایی که در مورد وی گفته شده است: او در بازویش دملی وجود داشت که مدت‌های زیادی بازوی او را می‌آزرد و به سبب آن اذیت می‌شد، تا این‌که وی به اصفهان رفت و از آن‌جا به سوی بغداد حرکت کرد، تا این‌که به قبر احمد بن حنبل رسید؛ بازویش را در حالی‌که دمل بر آن بود، و درد شدیدی داشت را به قبر احمد مالید و به برکت قبر احمد، آن دمل از بین رفت و دیگر هیچ وقت آن دمل در بازویش ایجاد نشد.[1]
2) تبرک‌جویی اولیاء به احمد بن حنبل:
ذهبی در کتاب سیر اعلام النبلاء آورده است که جماعتی از اولیاء، از محضر احمد بن حنبل استفاده می‌کردند و به او متبرک می‌شدند.[2]
3) تبرک‌جویی به قلم احمد:
کاتب احمد بن حنبل می‌گوید: قلمی که با آن می‌نوشتم، شکست؛ از این‌رو احمد بن حنبل، قلمی را به من داد و من هم آن را به ابوعلی جعفری هدیه دادم، و او نیز قلم را به غلامش داد و به او گفت: قلم را در نخلستان بگذار، امید است که به برکت این قلم، نخل‌ها بارور شوند؛ پس او نیز همین کار را کرد و همه نخل‌ها بارور شد.[3]
4) تبرک شافعی (امام مذهب شافعی)، به لباس احمد بن حنبل:
ابن کثیر در کتاب «البدایة و النهایة»، قضیه ارسال نامه شافعی به احمد بن حنبل را آورده است که به‌دست شخصی به نام ربیع داده بود، و او پس از دادن نامه و صحبت با احمد بن حنبل، لباسی را که وی بر تن داشت را به عنوان تبرک از او گرفت، وقتی ربیع نزد شافعی آمد، وی گفت: من نتوانستم به محضر او برسم؛ حال لباسش را آب بکش تا به آن تبرک بجویم.[4]
حال باید از وهابی‌ها پرسید که چگونه جواب می‌دهند که تبرک به لباس، قلم و قبر احمد بن حنبل جایز است، اما تبرک به قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) جایز نیست؟!!

پی‌نوشت:

[1]. یافعی، عبدالفتاح، التبرک بالصالحین بین المجیزین و المانعین، ص98، ناشر: موسسة  الرسالة الناشرون، چاپ اول،1431ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. ذهبي، محمّد بن احمد (748)، سير أعلام النبلاء، ج11، ص205، تحقيق: مجموعة من المحققين بإشراف الشيخ شعيب الأرناؤوط، مؤسسة الرسالة، بيروت، چاپ سوّم، 1405 هـ.ق.
[3]. ابن جوزی، عبدالرحمن، مناقب الامام احمد، ج1، ص398، تحقیق: ترکی، عبدالله، ناشر: دار هجر، چاپ دوم، 1409ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. ابن كثير دمشقي، إسماعيل بن عمر (م 774)، البداية والنهاية، ج10، ص365، تحقيق: علي شيري، دار إحياء التراث العربي، بيروت، چاپ اوّل، 1408 هـ. ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

نویسنده: علی اکبر لطفی