پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در این روز‌ها شاهد اعلام آمادگی افراد برای ثبت‌نام کاندیداتوری منصب ریاست جمهوری دولت سیزدهم هستیم. سیل افرادی که از هر گروه و حزبی خود را شایسته این منصب می‌دانند و بعضا برنامه‌های غیرواقع‌بینانه برای دولت خود ارائه می‌دهند. افرادی که باید دقت بیشتری درباره حضور خود در انتخابات کنند چرا که این منصب شایسته هر شخصی نیست و فرد باید دارای توانایی مدیریتی و دانش بالایی باشد که خود را لایق این پست بداند.

در رقابت وقتی کسی نامزد می‌شود، باید بداند که در واقع دارد فداکاری می‌کند مثل این است که یک عده‌ای گرفتار و مریض افتاده باشند و همه دارند می‌روند و این فرد برگردد و بگوید که من با این که خود هزار مشکل دارم اما می‌خواهم به شما کمک کنم که به بیماران کمک کنم.

باید بدانیم که در نصوص دینی ما نهی شده از افراد صاحب منصبی که نتواند از عهده‌ی کار خود بربیاید. در روایات یک گروه از کسانی که به شدت مورد بازخواست قرار می‌گیرند و معطل خواهند شد، کسانی هستند که مسئولیت افراد را برعهده دارند و در حکومت اختیارات دارند: «عن النّبیّ صلَّى ‌اللَّه علیه و آله قال لا یُؤَمَّرُ رَجُلٌ عَلى عَشَرَةٍ فَما فَوقَهُم‌ اِلّا جِی‌ءَ بِهِ یَومَ القیامَةِ مَغلولَةً یَدُهُ اِلىٰ عُنُقِه.[1] هیچ‌کس نیست که بر ده نفر یا بیشتر، ‌ریاست و امارت داشته باشد مگر این‌که او را روز قیامت در حالی می‌آورند که دستش به گردنش بسته است؛ پس اگر چنان‌چه آدم درستکاری بود و تقصیری متوجّه او نبود، او را رها می‌کنند و اگر چنان‌چه بدکار و گناهکار بود، غل و زنجیرش افزایش پیدا می‌کند.» هر کس که خودش را در مظان تصمیم‌گیری برای مردم قرار می‌دهد که با یک امضا یا با یک حرف، باعث می‌شود حقوق هزاران نفر را از بین ببرد و پایمال شود. با یک سکوت یا یک موضع‌گیری افرادی که مستحق نیستند و فاسدند صاحب مقام شوند یا افرادی که آبرو دارند بی‌آبرو کند.

کسی که معتقد به قیامت است و مومن است باید از عقوبت خودش بسیار بترسد و با احتیاط زیاد وارد عرصه انتخابات شود. در روایات افراد مومن و پرهیزگار هیچ‌وقت دنبال مسئولیت نمی‌دوند و میل و رغبتی به مسئولیتی ندارند. «وَتَوَخَّ مِنْهُمْ أَهْلَ التَّجْرِبَةِ وَالْحَيَاءِ، مِنْ أَهْلِ الْبُيُوتَاتِ الصَّالِحَةِ، وَالْقَدَمِ فِي الاْسْلاَمِ الْمُتَقَدِّمَةِ، فَإِنَّهُمْ أَکْرَمُ أَخْلاَقاً وَأَصَحُّ أَعْرَاضاً، وَأَقَلُّ فِي الْمَطَامِعِ إِشْرَاقاً، وَأَبْلَغُ فِي عَوَاقِبِ الاْمُورِ نَظَراً.[1] كارگزاران شايسته را در ميان گروهى بجوى كه اهل تجربة و حيا هستند و از خاندان‌هاى صالح، آن‌ها كه در اسلام سابقه‌اى ديرين دارند. اينان به اخلاق شايسته‌ترند و آبرويشان محفوظ‌تر است و از طمع‌كارى بيشتر رويگردان‌اند و در عواقب كارها بيشتر مى‌نگرند.»

افرادی هستند بدون این‌که لیاقت آن منصب را داشته باشند برای رسیدن به آن جایگاه ثبت‌نام می‌کنند و خود را در معرض دید قرار می‌دهند تا این‌که مطرح شوند و در دوره‌های بعدی به آن مقام برسند. چنین اشخاصی که هیچ‌گونه صلاحیتی ندارند و حتی بعضا در این بین افرادی را می‌بینیم که خلاف منافع ملت و نظام کار کردند، ثبت‌نام می‌کنند. البته این ثبت‌نام‌های گسترده و اعلام آمادگی‌ها برای ثبت‌نام کاندیداتوری ریاست جمهوری توسط افرادی که سبقه‌ی سیاسی و مدیریتی خوبی نداشتند معنا و مفهوم‌های زیادی می‌تواند داشته باشد، مثلا این‌که این گروه‌ها که معمولا هم می‌دانند رد صلاحیت می‌شوند و دستشان از آن منصب کوتاه است فقط برای زیر سؤال بردن نظارت شورای نگهبان و تایید صلاحیت‌هاست، تا بتوانند از نظام باج‌خواهی بیشتری کنند.

پی‌نوشت:

[1]. نهج‌البلاغه، نسخه صبحی صالح، ترجمه آیتی، نامه 53.