پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در محفلی ذکر نام حضرت علی (علیه السلام) شد و در آن‌جا معاویه چنین نقل می‌کند: «هرگز، هرگز، مادران عقیم هستند در زائیدن هم‌چون علی.»[1]

عمرو عاص  خطاب به معاویه گفت: «اما این‌که فکر تو را بر خطا می‌دانم، همین‌‎طور است و امّا این‌که علی را بزرگ می‌شمارم، که تو بهتر از من، از عظمت او آگاهی، ولکن تو آن را می‌پوشانی، و من منتشر می‌کنم؛ و امّا مفتضح شدنم ( عریان شدن و نشان دادن عورت) پس بدان! هر که در میدان جنگ با علی مواجه شود و به هر صورت که توانست فرار کند، مفتضح نشده است.[2] در جای دیگر وقتی معاویه به عمروعاص، وعده حکومت مصر را می‌دهد، عمروعاص می‌گوید: «آیا مصر جای بهشت را می‌گیرد و کشتن پسر ابوطالب، بهایش عذاب آتش جهنم است؟ آتشی که کسی در آن آرامش ندارد، و آن‌ها در آن ناامید می‌باشند.» و معاویه نیز به او می‌گوید: «مواظب باش، اهل شام صدایت را نشنوند.»[3]

خدا راشکر این قدر مقام حضرت والاست، که دوست و دشمن اقرار و اعتراف می‌کنند. اما درد دل و غصه و آه و افسوس ما، اعتراف و اقرار نیست، چون افضل بودن حضرت، مثل روز بر همگان روشن است. درد و رنج ما مظلومیت حضرت، به‌‎خاطر سکوت و منفعت‌‎طلبی و ترس خواص است. کاری کردند که تلخ‌ترین تاریخ رقم خورد و هنوز شیعه داغ‌‎دار ناله‌های شبانه علی، و پرپر شدن یاس نبی است، و این درد و غمِ در سینه مانده، آرام نمی‌شود، الاّ با صدای «انا المهدی و انا المنتقِم». ان‌‎شاءالله.

پی‌نوشت:

[1].  شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج11 ص253«هیهات، هیهات، عقمت الامهات ان یلدن مثله.»
[2]. ابن أبي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج15، ص124 « وأظامي عليا فإنك بإعظامه أشد معرفة مني، ولكنك تطويه وأنا أنشره. وأما فضيحتي فلم يفتضح امرؤ لقي أبا حسن.»
[3]. ابن أبي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج5، ص189 «فقال أليس حكمك في مصر قال وهل مصر تكون عوضا عن الجنة، وقتل ابن أبي طالب ثمنا لعذاب النار الذي ..