پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بزرگان تصوف با نقل خواب خود یا مریدان، به دنبال کرامت تراشی و بالا بردن شأن و جایگاه خود و دیگر بزرگان صوفیه هستند. عطارنیشابوری در مورد تولد رابعه عدویه می‌گوید: «پدرش در خواب، رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) را دید که به او فرمود غمگین مباش که این دخترک نوزاد، بانوی گران‌قدری است که هفتاد هزار تن از امت من در انتظار شفاعت او خواهند بود.»![1] در حالی صوفیه این خواب‌ها را به‌عنوان کرامت نقل می‌کنند که اولاً کرامت در خواب واقع نمی‌شود و در بیداری و در زمان هوشیاری کامل صورت می‌گیرد. ثانیا اینکه خود خواب حجیت ندارد، چه برسد به اینکه آن را کرامت بدانیم! در مورد این شخص در بین صوفیان اتفاق نظر وجود ندارد. نورعلی تابنده قطب سابق صوفیه گنابادیه می‌گوید؛ «این داستان ها با اصول کلی تصوف که گفته اند، جور در نمی آید.» قطب فرقه ی صوفیه گنابادی با علم به الگو بودن رابعه عدویه و نقش صنم بودن وی برای صوفیه در طی دوران های متمادی، حیثیت این نماد را به باد داد و گفت: «رابعه عدویه در شهر خودش خوش نام نبود و از او این چنین تصوری بعید است».[2] در واقع هدف عطار و دیگر صوفیان از نقل این کرامت تراشی‌ها و داستان‌سرایی‌ها برای رابعه و دیگر بزرگان صوفیه، بزرگ نشان دادن و عَلَم کردن آنان در مقابل بعد معنوی و عرفانی ائمه‌اطهار (علیهم‌السلام) است و می‌خواهند نشان دهند که بزرگان صوفیه کسانی هستند که از نظر عرفان و معنویت از ائمه‌اطهار (علیهم‌السلام) چیزی کم ندارند و حتی یک زن صوفی مثل رابعه عدویه هم می‌تواند مقام و کراماتی همچون مقام و کرامات حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) داشته باشد.

پی‌نوشت:

[1]. بدوی، عبدالرحمن، شهید عشق الهی رابعه عدویه، مترجم تحریرچی، نشر مولی، تهران، 1367، ص 8.
[2]. سایت مجزوبان نور، سخنرانی مجلس صبح یکشنبه ۱۵-۰۲-۹۲