شیخ محمد غزالی در کتاب «کیف نفهم الاسلام» می‌نویسد:
«عقاید، متأسفانه از پیامدهای آشوب‌هایی که خواستِ سیاست حکومت‌ها بوده، جان سالم به‌در نبرده است؛ زیرا هوس‌های برتری‌طلبی و انحصارجویی، مطالبی در باورها وارد کرده که از اصول آن نیست. بدین‌سان مسلمانان به دو بخش بزرگ شیعه و سنی تقسیم شده‌اند؛ با این‌که هر دو گروه به خدای یکتا ایمان و رسالت محمد (ص) را باور دارند و در جمع‌آوری عناصر اعتقادی که دین را کامل می‌گرداند و موجب نجات می‌گردد، هیچ‌یک بر دیگری برتری ندارد.»
سپس می‌گوید: «با این‌که من در پاره‌ای از احکام فقهی، خود با شیعیان اتفاق نظر ندارم، ولی هیچ‌گاه نظر خودم را به عنوان وحی منزل نمی‌دانم که دیگری در صورت مخالفت با آن، مرتکب گناه شود! موضع من در قبال پاره‌ای از آرای فقهی رایج میان اهل سنت نیز همین است؛ مثلاً در بحث انتخاب خلیفه، برادران شیعه ما معتقدند که ضروری است که خلیفه از بیت نبوت باشد؛ برادران اهل سنت ما هم معتقدند که خلیفه از قریش است، من هم معتقدم که زعیم مسلمانان لزومی ندارد از بیت خاص یا قبیله خاصی باشد، بلکه برای مردم همین‌قدر که کسی لیاقت رهبری آن‌ها را داشته باشد، کفایت می‌کند، بدون نظر به نسب و جنس او، اما ارزش این اختلافات چیست؟»
کیف نفهم الاسلام، محمد غزالی السقا، ص93.
مقاله: «تکفیر و اختلاف در جهان اسلام، سیاست استکبار»