پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیامبرخوانده‌ی بهائی برای تطبیق سال ظهور حضرت قائم (علیه السلام) با علی‌محمد شیرازی (در سال 1260) آورده است: «ملاحظه فرمایید که در اخبار (روایات)، سنه (سال) ظهور آن هویّه نور را هم ذکر فرموده‌اند... فی حدیث مفضَّل "سَئَلَ عن الصّادق فکیف یا مولایَ فی ظهورِهِ؟ فقال علیه‌السلام: فی سَنَةِ السّتّینِ یَظهَرُ أمرُه و یعلُوا ذکره" (معنی: از امام صادق (علیه‌السلام) در مورد زمان ظهور  پرسیده شد؟ امام صادق (علیه‌السلام) جواب دادند، در سال شصت، امر آن حضرت ظاهر گردد و ذکر ظهورش انتشار و استعلا یابد)».[1] اما در پاسخ به این ادعای جناب بهاء می‌گوییم:
اولاً: روایت مفضل حدیثی معروف در منابع شیعه است که پیامبرخوانده‌ی بهائی عمداً آن را تحریف کرده است. به طوری که به جای «لِیَستبین: به معنای آشکار شدن»، «السِّتین: به معنای 60» آورده و صدر روایت را که امام (علیه السلام) به بطلان تعیین وقت برای ظهور تأکید نموده را حذف کرده است؛ همچنان که در اصل روایت می‌خوانیم: «سألتُ سيدی الصادق هَل لِلمَأمور المُنتظر المَهدی علیه السلام مِن وقتٍ مُوقتٍ يعلمه النَّاس؟ فقال: حاشَ لِله أن يوقت ظهوره بِوقت... قال المفضل: يا مولای! فكيف بَدؤ ظهور المهدی علیه السلام و إليه التسليم؟ قال علیه السلام يا مفضل يظهر فی شبهة ليستبين...[2]؛ آیا برای مأمور منتظر مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) وقتی تعیین شده است که مردم بدانند؟ فرمودند حاشا که چنین باشد... مفضل گفت: وقت ظهورش چگونه است؟ امام فرمود: ای مفضل! او در وضع شبهه‌ ناکی آشکار می‌شود تا این‌که امرش روشن شود».
ثانیاً: از طرفی دیگر، این ادعای جناب بهاء با احادیث دیگر که واضحاً بیان می‌کند ظهور امام مهدی (علیه السلام) در سال فرد محقق می‌شود نیز در تضاد است.[3]

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، ایقان، هوفمایم آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار بهائی به زبان فارسی و عربی، 1998 م، ص 168.
[2]. علامه مجلسی، بحارالأنوار، بیروت: مؤسسة الوفاء، طبع 2، 1403 ق، ج 53، صص 5-1.
[3]. ر.ک: همان، ج 52، ص 291 و 235.