کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. نقش این عمل زشت و غیراسلامی، در تحولات کنونی و حوادث خونین برخی کشورهای مسلمان مانند عراق و افغانستان برجسته و غیر قابل انکار است. در این مقاله برآنیم تا به برخی از جنایات وهابیان در گذشته بپردازیم.

- کشتار مسلمانان و قطع نخل‌ها و غارت مغازه‌ها؛ ابن بشر عثمان بن عبدالله، مورخ آل سعود، در رابطه با آغاز دعوت وهابیت در منطقه نجد و کشتار مردم بی‌گناه به اتهام شرک می‌نویسد: «عبدالعزیز همراه با عده‌ای به قصد جهاد با اهل سرزمین ثادق حرکت کرد، و آنان را به محاصره درآورد و بخشی از نخلستان‌های آنان را قطع کرد و تعدادی از مردان آنان را به قتل رساند. سپس عبدالعزیز به قصد جهاد به سمت خرج حرکت کرد و در منطقه «دلم» هشت نفر از مردان را به قتل رساند و مغازه‌ها را که مملو از اموال بود، غارت نمودند و آن‌گاه به اهالی سرزمین «نعجان» حمله کردند و عودة بن علی را کشتند و به وطن خود برگشتند. پس از مدتی به همراه لشکرش به سرزمین «ثرمدا» حمله کرد و چهار مرد را کشت و مبارک بن زروع زخمی شد. سپس عبدالعزیز مجددا برگشت و قصد «دلم» و خرج» را نمود و با اهالی آن‌جا جنگید و هفت نفر را کشت و شتران زیادی را از آن‌ها غنیمت گرفت.»[1]

- سقط شدن نوزادان در اثر حمله به حرمه؛ لشکر عبدالعزیز شبانگاه وارد منطقه حرمه شدند و پس از طلوع فجر به دستور عبدالله پسر عبدالعزیز تیراندازان به صورت دسته جمعی به طرف شهر تیراندازی و صدای مهیب تیرها، شهر را به لرزه درآورد به گونه‌ای که بعضی از زنان حامله، فرزند خود را سقط کردند و مردم به وحشت افتاده و شهر به محاصره درآمد و مردم نه توان مقاومت و نه امکان فرار از شهر را داشتند.[2]

- کشته شدن مردم ریاض در اثر گرسنگی و تشنگی؛ ابن بشر در رابطه با حمله وهابیت به ریاض می‌نویسد: «اهل ریاض اعم از مردان و زنان و کودکان با شنیدن حمله لشکر وهابیت از ترس و وحشت پا به فرار گذاشتند و از آنجایی که این حمله در فصل تابستان بود جمعیت زیادی در اثر گرسنگی و تشنگی جان سپردند.»[3]

- به آتش کشیدن محصولات زراعی؛ عبدالعزیز به قصد جهاد وارد منفوحه شد و محصولات زراعی آنان را به آتش کشید و بخش عظیمی از جواهرات و گوسفند و شتران را به غنیمت گرفت و تعداد ده نفر را نیز به قتل رساند.[4]

پی‌نوشت:

[1]. «سار عبدالعزیز غازیا بجمیع المسلمین و قصد بلد ثادق و نازلهم و حاصرهم وقع بینهم قتال و قطع شیئا من نخیلهم فأقام علی ذلک أیّاما... .» عنوان المجد، ص 34.
[2]. همان، ص 43.
[3]. «ففرّاهل الریاض فی ساقته الرجال و النساء و الاطفال لا یلوی احد علی احد، هربوا علی وجوههم الی البریه فی السهباء قاصدین الخروج و ذلک فی فصل الصیف، فهلک منهم خلق کثیر جوعا و عطشا.» همان، ص 60.
[4]. «عزا عبدالعزیز منفوحة و أشعل فی زروعها النار؟! و أخذ کثیرا من حللهم و غنم منهم إبلا کثیرا و قتل من الأعراب عشرة رجال.» همان، ص 43.