پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ "دونادون" به معنی: "گردش متوالی روح در هزار و یک بدن"، یکی از عقاید مهم واصلی پیروان و سرسپردگان آیین یاری است که ازلحاظ ماهیت -خروج روح از بدنی و ورود آن به بدن دیگر- با "تناسخ" هیچ تفاوتی ندارد. باور به دونادون، مسئله معاد را در دفاتر و کلام‌های فرقه اهل حق بسیارکم رنگ جلوه می‌دهد. یکی از نویسندگان معاصر اهل حق نوشته است: "هر یاری پس از سپری نمودن هزار و یک دون به شهر زور می‌رسد و در آنجا بزرگان یارسان را می‌بیند، پدر به دیدار پسر نائل می‌آید و دختر به دیدار مادر می‌شتابد، اقوام و فامیل و یاران دورهم جمع‌اند پیر و مرید از دیدار یکدیگر خوشحال هستند."[1] پیروان و سرسپردگان آیین یاری باید بدانند: اولاً دونادون )تناسخ) طبق ادله عقلی و نقلی باطل است. ثانیاً: شما که می‌گوئید؛ والدین فرزندان خود را می‌بینند، حال در کدام دُون؟ دُون اول یا دُون آخر؟ این دیدار چگونه اتفاق می‌افتد؟ مگر نه اینکه بنا بر باور شما هر روح در هزارو یک جسم در حال گردش است، حال در این دیدار روح کدام جسم، باروح والدین و نزدیکان خود دیدار می‌کند؟ ثالثاً: شما سر سرسپردگان و مریدان فرقه اهل حق، مرشدان و مریدان خود را در کدام دُون می‌بینید؟ بنابراین متون آیین یاری نه تنها جواب گوی این سؤالات نیست بلکه با ترویج عقیده باطل دونادون پیروان و سرسپردگان خود را که عمدتاً از روی تعصب کورکورانه در چنین سرابی گرفتارشده‌اند، منحرف کرده است.   

پی‌نوشت:
[1]. حسینی، سید محمد، دیوان گوره، چاپ اول، کرمانشاه،  باغ نی، 1382، ص 729