مصحف فاطمه (علیهاالسّلام) کتابی است به املاء جبرئیل و دست‌خط امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) که در آن تمام حوادث و اتفاقات آینده‌ی جهان تا روز قیامت ثبت شده[1] و چیزی درباره حلال و حرام در آن وجود ندارد. اما برخی که چشم دیدن این فضائل را ندارند به میدان می‌آیند و این موضوع را دستاویزی برای حمله به عقاید شیعیان قرار داده و با تمسک به این نکته که پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) باب وحی بسته شده و کسی نباید معتقد به چنین عقیده‌ای باشد، می‌گویند شیعیان درباره‌ی بزرگان خود غلو و مبالغه می‌کنند.

در پاسخ می‌گوییم بخاری در صحیح خود می‌نویسد: «ابوهریره گفت: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: در میان بنی‌اسرائیل کسانی بودند که با این‌که پیامبر نبودند با ملائک سخن می‌گفتند؛ اگر در امت من چنین کسی باشد، آن شخص عمر بن خطاب است.»[2]
قسطلانی، عالم معروف اهل‌سنت در شرح این روایت می‌نویسد: «این‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «فإن یکن (اگر باشد)» برای این نیست که بگوید عمر با ملائکه صحبت نمی‌کرده؛ بلکه تأکید می‌کند که او حتماً چنین بوده؛ مانند این‌که شخصی بگوید: «اگر دوستی می‌داشتم، فلانی بود» مراد آن است که این شخص بهترین دوست من است نه این‌که من دوستی ندارم.»[3] بنابراین معنای حدیث به نظر قسطلانی این است که در بین امت عده‌ای با ملائک سخن می‌گویند که پیامبر فرد برتر را نام برده است.

علاوه این‌که برخی علمای اهل‌سنت هم‌چون ابن‌عساکر و متقی هندی تصریح کرده‌اند، عمر بن خطاب «محدّث» بود؛ یعنی با ملائکه گفتگو می‌کرد: «شعبی گفته در هر امتی محدّثی (هم سخن با ملائک) بوده و محدّث این امت، عمر بن خطاب است.»[4]
کسانی‌که این سخنان را از عالمان خود می‌پذیرند، چرا در مقابل فضائل اهل بیت موضع گرفته و به طرق مختلف به آن اشکال می‌گیرند و نمی‌پذیرند؟!

پی‌نوشت:

[1]. «عن فضیل بن سکّرة قال دخلت علی أبی عبدالله (علیه السّلام) فقال یا فضیل أتدری فی أیّ شیء... .» الکافی، شیخ الکلینی، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ج 1، ص 242.
[2]. «عن أبی هریرة قال: قال النّبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم) لقد کان فیمن کان قبلکم من بنی إسرائیل... .» صحیح البخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 3، ص 1349.
[3]. «لیس قوله «فإن یکن» للتّردید بل التّاکید کقولک: إن یکن لی صدّیق ففلان. إذ المراد اختصاص بکمال الصّداقة... .» إرشاد الساری، شهاب الدین احمد بن محمد ابن ابی بکر قسطلانی، ج 6، ص 99
[4]. «قال الشّعبیّ إنّ لکلّ أمّة محدّثا و إنّ محدّث هذه الامّة عمر بن خطاب... .» تاریخ مدینة دمشق، أبو القاسم علی بن الحسن إبن هبة الله بن عبدالله الشافعی، دارالفکر، بیروت، ج 44، ص 95.