علما و بزرگان اهل سنت به خوبی خمیرمایه و چهره منافقانه ابن تیمیه را شناخته و با مطالبی که در کتاب‌های خود آورده‌اند، درباره او افشاگری‌ها نموده‌اند که از باب نمونه به چند مورد اشاره می‌گردد:

- ابن حجر عسقلانی، از عالمان اهل سنت در علم حدیث و رجال که از او با عنوان «حافظ» (بالاترین درجه علم رجال اهل سنت) یاد می‎شود، می‌گوید: «ابن تیمیه، در مقام پاسخ به عالم رافضی شیعی (علّامه حلّی) در بسیاری موارد به ردّ احادیث صحیح السند دست زده و از آن‌جا که به هنگام نگارش کتاب‌هایش احاطه کافی بر روایات نداشته و انسان نیز فراموش‌کار است؛ به همین‌رو، وی برای این‌که به سخنان عالم رافضی شیعی (علامه حلی) توهین کند، به قدری زیاده‌روی کرده که منجر به توهین و تنقیص علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) گردیده است.»[1]

- شمس الدین ذهبی که خود همانند ابن تیمیه، حنبلی مذهب و در علم حدیث و رجال سرآمد همه رجالیون اهل سنت است در نامه‌ای به وی می‌نویسد: «ای بیچاره! آنان که از تو متابعت می‌کنند در پرتگاه زندقه، کفر و نابودی قرار دارند، ... مگر نه این است که عمده پیروان تو عقب مانده، گوشه‌گیر، سبک‌عقل، عوام، دروغ‌گو، کودن، بیگانه، فرومایه، مکّار، خشک، ظاهرالاصلاح، و فاقد فهم هستند؟ اگر سخن مرا قبول نداری، آنان را امتحان کن و با مقیاس عدالت بسنج...؛ گمان نمی‌کنم تو سخن مرا قبول کرده و به نصیحت‌های من گوش فرا دهی! تو با من که دوستت هستم این‌چنین بر خورد می‌کنی، پس با دشمنانت چه خواهی کرد؟ به خدا سوگند! در میان دشمنانت، افراد صالح، شایسته، عاقل و دانش‌ور فراوانند، چنان‌که در میان دوستان تو افراد آلوده، دروغ‌گو، نادان و بی‌عار زیاد به چشم می‌خورند.[2]

- لقب «شیخ الاسلام» به ابن‌تیمیه مساوی با کفر؛ «شوکانی» در معرفی محمد بخاری حنفی می‌گوید: «محمد بخاری حنفی از ابن‌تیمیه بسیار متنفر بود تا جایی که در مجلسش تصریح می‌کرد که هر کس ابن‌تیمیه را «شیخ الاسلام» بداند، کافر است.[3] مواردی که بیان شد گوشه‌ای از نظرات علمای اهل‌سنت پیرامون ابن‌تیمیه بود.

پی‌نوشت:

[1]. لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، بیروت، ج 6، ص 319.
[2]. الإعلان بالتوبیخ، محمد بن عبد الرحمن سخاوی، تکملة السیف الصقیل، شیخ محمد زاهد کوثری، ص 218.
[3]. البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع، شوکانی، دار المعرفة، بیروت، ج 2، ص 262.