پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سلفیه جهادی یکی از جریان‌های فکری منشعب شده از سلفیه است. سلفیه جهادی که گاهی از آن‌ها با عنوان سلفیه تکفیری نیز یاد می‌شود، در برخی از مسائل، اعتقادات خاصی دارند که حتی دیگر جریان‌های سلفی نیز با آن‌ها همراهی نمی‌کنند. هر چند این جریان، با دیگر جریان‌های سلفی در بسیاری از اعتقادات نیز شبیه یکدیگر هستند.
یکی از اعتقاداتی که سلفیه جهادی به آن معتقد هستند و بسیار به آن توجه دارند، بحث تولی و تبری است، که از آن به  «ولاء و براء» تعبیر می‌کنند. این قاعده چنان برای آنان اهمیت دارد، که آن را از لوازم توحید می‌دانند.[1] حتی بر این باورند که اگر کسی به وحدانیت خداوند شهادت دهد و از شرک دوری گزیند ولی نسبت به مشرکین عداوت نداشته باشد و بر این دشمنی تصریح نکند، مسلمان نیست.[2]
این درحالی‌است که روایات تصریح دارد، هر کس که شهادتین را بر زبان جاری کند، مسلمان است. چنان‌چه روایات زیادی در منابع اهل سنت وجود دارد که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حکم به اسلام کسانی‌که شهادتین را بر زبان جاری کرده‌اند، فرموده است. در صحیح بخاری و صحیح مسلم به نقل از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمده است که حضرت در منزل یکی از انصار حضور یافتند، پس از نماز از شخصی به نام مالک بن دخشم پرسیده شد.  تعدادی از حاضرین گفتند که او منافق است! چون دیده بودند که وی با مشرکین هم‌صحبت بوده و به آنان نصیحت و مشورت داده است. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: این‌گونه نگویید، زیرا او از روی اخلاص شهادت به یگانگی خداوند داده است و خداوند کسی را که از روی اخلاص بر یگانگی خداوند شهادت دهد، آتش جهنم را بر او حرام می‌دارد.[3]
چنانچه در این روایت مشاهده می‌کنید، با وجود این‌که مالک بن دخشم با مشرکین هم‌صحبت بوده است و با آنان مشورت کرده است، ولی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حکم به کفر او نکردند، بلکه گفتند او مسلمان است، چون شهادت به یگانگی خداوند داده است. اکنون چگونه سلفیه جهادی چنین راحت حکم به تکفیر مسلمانانی می‌دهد که نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند! آیا صرف ارتباط با کفار دلیل بر کفر آنان است!

پی‌نوشت:

[1]. برکاتی، ابوعاصم، الولاء والبراء في الإسلام، دار الدعوة الإسلامية، الأولى، 1433 هـ - 2012م، ص9.
[2]. خالدی، أحمد بن حمود، نجاح حاجة السائل في أهم المسائل، منبر التوحید و الجهاد، بی تا، ص6.
[3]. بخارى، محمّد، صحيح بخارى، تحقيق: محمد زهير بن ناصر، دار طوق النجاة، چاپ اوّل، 1422ق، ج 7 ص 72؛ نيشابورى، مسلم، صحيح مسلم، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقى، بيروت، دار إحياء التراث العربى، بى تا ، ج 1 ص 455.