پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جریانات باستانگراها در طول سال به بهانه‌های مختلف به ترویج جشن‌های باستانی می‌پردازند. این کار اگر به هدف پاسداری از فرهنگ بومی باشد، اشکالی ندارد. اما مشکل اینجاست که این جریانات غالباً در پی شرارت و مقابله علیه اسلام هستند. به همین خاطر پشت جشن‌های باستانی مخفی می‌شوند. جالب اینکه هر جشنی که به سودشان نباشد را مطلقاً سانسور و بایکوت می‌کنند! از جمله جشن باستانی 22 بهمن را...! بله دست شنیدید! جشن باستانی 22 بهمن! در ایران باستان، این روز جشن ملی محسوب می‌شد. آن هم به عنوان روزی که ایزدِ باد، نسیم رحمت و برکت بر این سرزمین می‌فرستد. روزی که اصطلاحاً بادبَرَه (یا باذوَرَه) خوانده می‌شد.[1]

      
      
پی‌نوشت:

[1]. ابوریحان بیرونی، آثار الباقیه، ترجمه اکبر داناسرشت، تهران: نشر امیرکبیر، 1363. ص 353 ؛ ابوريحان بيرونى، الآثار الباقية عن القرون الخالية، تهران، مركز نشر ميراث مكتوب، 1422 ه.ق، ص 283 ؛ رضا مرادی غیاث آبادی، فرهنگنامه ایران، تهران: پژوهش‌های ایرانی، 1393، ص 260.