پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کریم خان کرمانی (پیشوای مسلک شیخیه‌ی کرمان)، بر خلاف مفهوم تبرّی، مسلمانان را به سازش‌کاری و کُرنش در برابر ظلم ظالمین و کفار دعوت کرده است. وی در برخی آثارش هرگونه قیام قبل از ظهور را باطل دانسته و مقابله کنندگان با دولت‌های ظالم را فاسق و احمق می‌خواند؛ همچنان که گفته است: «ولله اگر اهل مشرق و مغرب جمع شوند و با دولتی امروز منازعه کنند، جمیع کشته خواهند شد؛ چرا که خداوند انقراض این دولت‌ها را قبل از ظهور امام علیه السلام نخواسته است و به جز بی‌دین فاسق و فاجر و حریص در دنیا و احمق‌ها با این دولت‌ها منازعه نمی‌کنند».[1]
اما در پاسخ به این ادعای پیشوای شیخی مسلک که برگرفته‌ی برخی روایات است که هرگونه قیام قبل از ظهور را نفی می‌کنند، باید گفت:
اولاً: روایاتی که قیام قبل از ظهور را نفی می‌کنند، خبر واحد محسوب می‌شوند و خبر واحد زمانی معتبر است که در مقابل دستورهای صریح اسلام و قرآن قرار نگیرد. لذا مسائلی مانند امر به معروف و نهی از منکر، مبارزه با فساد، جهاد، دفاع از حق و جلوگیری قاطع از ظلم؛ که از دستورهای قطعی دین مبین اسلام هستند را نمی‌توان به خاطر چند روایتی که قطعی‌الصدور و قطعی‌الدلاله نیستند، کنار نهاد.
​ثانیاً: انقلاب‌ها و قيام‌هایی قبل از ظهور حضرت مهدی(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) صورت گرفته که مورد تأييد ائمه‌ی اطهار بوده‌اند؛ مانند قيام زيد بن علی پسر امام زین‌العابدین (علیه السلام) و قيام حسين بن علی شهيد فخّ از نوادگان امام مجتبی (علیه السلام) و قيام مختار كه امام سجّاد (علیه السلام) در وصفش فرمود: «الحَمدلِلهِ الّذی ادرک لِی ثاری مِن أعدائی و جزی المُختار خيراً [2]؛ شكر خدا را كه انتقام خون ما را از دشمنانمان گرفت، و به مختار جزای خير عنايت فرمايد».
ثالثاً: از روايات بسیاری استفاده می‌شود كه پیش از قيام جهانی حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) پرچم‌های حق نيز برافراشته می‌شود كه ياری كردن آن‌ها جزء وظايف مسلمانان است؛ همچنان که حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) فرمودند: «يخرج الناسٌ مِنَ المَشرق فيوَطّؤُن لِلمَهدی يغنی سلطانه [3]؛ مردمی از مشرق قيام می‌كنند و زمينه‌ی حكومت مهدی را فراهم می‌سازند».

پی‌نوشت:
[1]. محمد کریم خان کرمانی، رساله ازهاق الباطل، کرمان: چاپخانه‌ی سعادت، 13923 ق، ص 39.
[2].  جمعی از نویسندگان، دانشنامه‌ی امام سجاد (علیه السلام)، بی‌جا: پایگاه تخصصی عاشورا، بی‌تا، ج 1، ص 706.
[3]. علامه مجلسی، بحارالانوار، بی‌جا: مؤسسة الوفاء، چاپ دوم، 1403 ق، ج 51، ص 87.