پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از جملاتی که در جامعه امروزی بسیار شایع شده است، جمله معروف "تسقط الآداب بین الاحباب" است. صوفیانی که اهل شور و حال صوفیانه هستند و در مجالس ذکر و سماع خود دچار وجد و شوریدگی می‌شوند، در توجیه این حال و رفتار خود به این جمله معروف "تسقط الآداب بین الاحباب" در بین دوستان آداب ساقط است، متوسل می‌شوند و معتقدند که این سخن، حدیثی از آقا امیرالمؤمنین (علیه السلام) است که وجد و شور صوفیانه را توجیه می‌کند.
مرحوم دیلمی از علما قرن هفتم هجری قمری این جمله را سخنی صوفیانه از جنید بغدادی، یکی از بزرگان صوفیه می‌داند[ارشادالقلوب، باب 49] نه حدیثی صحیح از حضرات معصومین (علیهم السلام). این جمله به‌قدری در بین صوفیه رایج و معروف شد، تا جایی که آن را به‌عنوان یک حدیث معرفی کردند. درحالی‌که در هیچ‌یک از کتب روایی از تشیع و تسنن، این‌چنین حدیثی وجود ندارد و در بین اهل تصوف با اغراض مشخصی باب شده تا محملی بر انحرافات ایشان باشد.

پی نوشت:
دیلمی، حسن بن محمد، ارشادالقلوب، نشر الشریف الرضی، قم، 1371، باب 49