وهابیان، مسلمانان جهان به خصوص شیعیان را به بهانه متوسل شدن به پیامبر الهی، ائمه و صالحان، به شرک متهم کرده و آنان را تکفیر نموده و خون و مال آنان را هدر می‌دانند. ابن‌تیمیه حنبلی حرّانی رفتن به کنار قبور پیامبران و صالحان و مطرح کردن حاجات و خواسته‌ها و متوسل شدن به آنان و درخواست کمک و یاری از آنان را از مصادبق بارز شرک دانسته و معتقد است کسی که مرتکب چنین گناهی شود، مسلمانان باید او را توبه دهند و اگر توبه نکرد، وظیفه دارند او را به قتل برسانند. ابن‌تیمیه معتقد است کسانی که با استناد به نزدیک بودن پیامبران و صالحان به خداوند، به پیامبران و صالحان متوسل می‌شوند، گمراه و مشرک هستند.[1]

در پاسخ باید گفت که با توجه به روایات متعدد توسل پیامبران گذشته به رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) قبل از به دنیا آمدن آن حضرت، توسل خلفا، صحابه و تابعین به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در زمان حیات و پس از رحلت آن حضرت و تصحیح و تأیید این روایات توسط علمای جرح و تعدیل، هیچ شک و تردیدی در جواز توسل باقی نمانده و بطلان نظریه وهابیان مبنی بر حرمت هرگونه توسل به پیامبران و صالحان پس از مرگ آنان، بر همگان ثابت می‌شود. که در این مقاله به دو مورد از این توسلات اشاره می‌نماییم: 

- توسل ابوبکر به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و انتشار خبر رحلت آن حضرت، ابوبکر خود را به منزل پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) رسانده و با مشاهده پیکر مطهر رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) خود را روی بدن آن حضرت انداخت و در حالی که گریه می‌کرد و آن حضرت را می‌بوسید، بدن مطهر را خطاب قرار داد و عرض کرد: ای پیامبر! زندگی و مرگت پاک و طاهر و با برکت بود. ای پیامبر خدا! در پیشگاه پروردگارت ما را یاد کن و فراموش نفرما.[2]

- توسل صحابه به پیامبر اکرم (صلی الله علیه  وآله و سلم) در جنگ با مسیلمه کذاب؛ مسلمانان در جنگ با مسیلمه کذاب، برای دستیابی به موفقیت و پیروزی به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) متوسل شدند. بر اساس مستندات و گزارش‌‌های تاریخی، شعار لشگر ابوبکر که صحابه نیز در آن حضور داشتند «یا محمداه» بود.[3]

پی‌نوشت:

[1]. «من یأتی إلی قبر نبیّ أو صالح حاجته و یستنجده، مثل أن یسأله أن یزیل مرضه، أو مرض دوابه... فهذا شرک صحیح... .» زیارة القبور و الإستنجاد بالمقبور، ابن تیمیه حنبلی، ص 17 و 21.
[2]. «طبت حیّا و میّتا، اذکرنا یا محمد عند ربّک و لنکن من بالک.» الدرر السنیّة فی الرّد علی الوهابیّة، زینی دحلان شافعی، ص 34.
[3]. «و کان شعارهم یومئذ یا محمداه.» تاریخ الأمم و الملوک، ابن جریر طبری، دار الکتب العلمیة، بیروت،  ج 2، ص 281.