در زندگی برخی از افرادی که در صدر اسلام بودند، فراز و نشیب‌هایی وجود دارد که در تاریخ اسلام ثبت و ضبط شده است، چرا که آنان هیچ‌گاه مسلمان نشدند و تنها تظاهر به اسلام می‌کردند، افرادی که به‌خاطر متاع دنیایی و امیال شخصی از هیچ کوششی دریغ نکردند، هر چند که خود می‌دانستند که با بی‌راهه رفتن فقط آتش جهنم را برای خود خریده‌اند، اما باز دست از کارهای زشت خود برنداشتند و این زمانی بود که از هر طرف مورد لعن و نفرین قرار می‌گرفتند، از جمله این افراد کسانی بودند که حضرت علی (علیه السلام) در قنوت نماز خود، آنان را لعن و نفرین می‌کرد، طبری عالم اهل سنت در کتاب خود نامشان را می‌آورد و می‌گوید علی چنین می‌گفت: «خدایا معاویه و عمروعاص و ابو الاعور سلمی و حبیب و عبدالرحمن بن ولید و ضحاک بن قیس و ولید را لعنت کن.»[تاریخ طبری،ج5 ص71]
حال سؤالی که مطرح می‌شود این است که اینان چه تخلفات فاحش و خصوصیات اخلاقی زشت داشتند که مستوجب این‌گونه لعن از طرف وصی و جانشین پیامبر و برخی دیگر از افراد مثل عایشه همسر پیامبر بودند.[الکامل فی التاریخ،ج2ص413] لذا اگر در کتب تاریخی شرح حال آنان را مورد بررسی قرار دهیم، به یقین به صفات زشتشان پی خواهیم برد و بیشتر از آن به این‌ها لعن و نفرین خواهیم کرد.

پی‌نوشت:

تاریخ طبری، طبری، بی نا، بیروت، لبنان، ج5 ص71 حوادث 37هجری. «اللهم العن معاویه و عمروعاص و ابا الاعور السلمی و حبیباً و عبدالرحمن بن خالد و الضحاک بن قیس و الولید.»
الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، دارصادر، بیروت، لبنان، ج2 ص413 حوادث38 هجری.