ابوالقاسم قیس بن سعد بن عباده، بزرگ طائفه‌ی خزرج و از اشراف و سیاست‌مداران و از استوانه‌های دین و از یاران بنام پیامبر اکرم و حضرت علی (علیهما السلام) می‌باشد. کسی‌که در عصر پیامبر اسلام به منزله‌ی رئیس پلیس ایشان بوده و همان وظایفی را که یک رئیس در زمان ما انجام می‌دهد، او در زمان پیامبر برعهده داشت.[سنن ترمذی، ج2 ص317] او فرزند پدری است که یکی از نقباء دوازده‌گانه اسلام به‌شمار می‌رفت، چرا که اینان قوم و قبیله‌ی خود را برای پیامبر خدا ضمانت کردند، نقیب یعنی کسی‌که ضامن دیگری می‌شود...[تاریخ مدینه دمشق، ج1 ص86] لذا در جنگ صفین در پیشگاه امیرالمؤمنین اشعاری را سرود و دیگران را متذکر جریان غدیرخم نمود که رهبر و پیشوا و امام به‌حق کسی است که پیامبر در غدیرخم او را از طرف خدا منصوب نمود و همگان موظف به اطاعت و پیروی از او هستند و اما اشعار او:
«علی امام و پیشوای دیگران است و قرآن این مطلب را بیان کرده است. روزی که پیامبر اکرم فرمود: هر کس من مولای او هستم، پس این علی مولای اوست، و این جایگاهی بلندمرتبه بود، تکلیفی را که پیامبر بر امت نهاد امری حتمی و مسلم است و گفت وگویی در آن نیست.»[تذکره الخواص، ص23]

پی‌نوشت:

سنن، ترمذی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج2 ص317.
تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، دارالفکر، بیروت، لبنان،(1415ه)، ج1 ص86.
تذکرة الخواص، سبط بن جوزی، الشریف الرضی، قم، ایران، ص23.
«و علیِ امامنا و امام                  لسوانا اتی به التنزیل
یوم قال النبیّ من کنت مولاه           فهذا مولاه خطب جلیل
انّ ما قاله النبیّ علی الامّه             حتم ما فیه قال و قیل.»