پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از روش‌های درمانی که در مکتب حلقه برای درمان بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد سایمنتولوژی می‌باشد. (البته خود این روش مقدمه و وسیله‌ای برای نیل به اهداف دیگری است.) این شیوه‌ی درمانی را طاهری یک نمونه از طب‌های مکمل ایرانی می‌داند که موضوعش درمان بیماری‌های ذهنی و ذهنی-تنی است. طاهری مدعی است سایمنتولوژی در دنیا تنها طب مکملی است که به درمان بیماری‌های روانی می‌پردازد. به اعتقاد طاهری هدف از سایمنتولوژی، پیدا کردنِ جایگاه انسان به منظور شناخت برنامه‌های نرم‌افزاری و مشکلات نرم‌افزاری اوست، به دنبال ارائه‌ی راهکارهای عملی در زمینه برطرف شدن این مشکلات است.

به نظر می‌رسد این ایده‌ی درمانی محمد علی طاهری از فرقه‌ی «ساینتولوژی» تأثیر پذیرفته است؛ ساینتولوژی یا مکتب علم‌گرایی، مجموعه‌ای از تعالیم است که «رون هابارد» نویسنده داستان‌های علمی تخیلی آن را توسعه بخشید. علم‌گرایی به معنای اعتقاد به لزوم محوریت علوم تجربی و روش تجربی در همه شئون زندگی است. در ظاهر، این فرقه می‌کوشد تا به واسطه علم تجربی، انسان را به خداشناسی نزدیک کند اما در نهایت مشخص شد که این فرقه بیشتر به دنبال کسب منافع شخصی رهبران خود بوده و تمامی افراد که در آن وارد می‌شوند تحت سلطه‌ی رهبران کلیسایی آن قرار می‌گیرند. در فرانسه ساینتولوژی فرقه به شمار می‌رود و مبلغان حق ندارند برای آن تبلیغ کنند و هرگونه فعالیت در این زمینه ممنوع بوده و شامل جریمه و مجازات زندان می‌شود. ساینتولوژی همچنین در آلمان و بلژیک فرقه محسوب می‌شود. در سوئیس به عنوان مذهب پذیرفته نشد و کارکرد آن را تجاری دانستند. در ایران هیچ مرکز رسمی ساینتولوژی وجود ندارد. با توجه به این‌که عرفان حلقه از روی ساینتولوژی کپی‌برداری شده است می‌توان شباهت‌های فراوانی را بین این دو یافت. اما اصلی‌ترین شباهت فرقه ساینتولوژی و ایدئولوژی عرفان حلقه در موجودات درون روح انسان یا ویروس‌های «غیرارگانیک» است که آن‌را به «جن» تعبیر می‌کنند و فردی که وارد این فرقه‌ها می‌شود می‌بایست ابتدا با گذراندن مراحل سخت، این موجودات را از خود دور کند، در فرقه‌ی ساینتولوژی این مراحل به مراتب سخت‌تر از عرفان حلقه است. افرادی که این مراحل را طی می‌کنند درجه‌بندی می‌شوند و در نهایت به درجه استادی می‌رسند. زیرا در هر دو روش، راهی به سوی بهداشت ذهن و پالایش افراد از بیماری‌های مختلف مطرح می‌شود که نگاه معرفت شناسانه دارد؛ یعنی در اصل، درمان، راهی برای شناخت خداست. در این آموزه‌ها دین و عرفان، تنها راهی در کنار راه‌های موجود برای رسیدن به هدف دنیوی (شفای جسم و ذهن و روان) دانسته می‌شود.

اغلب، این شبه عرفان‌ها به معرفی روش‌های درمانی مرسوم دیگر پرداخته، در پایان روش خود را که بر مبنای عرفان و در مواردی، دین می‌دانند، کامل و به دور از نقض و متصل به ماوراءالطبیعه معرفی می‌کنند.
محمدعلی طاهری (رییس فرقه حلقه) نیز چنین است و او ضمن بیان شرح مبسوطی درباره روش‌های درمانی و با الهام از درمان‌گری‌های شرقی و غربی، فرادرمانی و سایمنتولوژی را راهی برای خداشناسی، معرفی و همواره بر این مطلب تأکید می‌کند که فرادرمانی و همچنین درمان، هدف نیست، بلکه وسیله‌ای برای خودشناسی و هدف اصلی، رسیدن به کمال و ایجاد تحولات فردی است.[1] همچنین او برای اثبات این مطلب اذعان می‌دارد «فرد پس از انجام درمان، مطمئن باشد که به جز شعور الهی هیچ پدیده دیگری در انجام درمان نقشی نداشته است و پس از ایمان و یقین پیدا کردن نسبت به آن، به صاحب این هوشمندی که خداوند است، پی برده و به این ترتیب، به خداشناسی عملی نائل شود... پس فرادرمانی، ضمن فراهم کردن امکان درمان، ما را به خداشناسی عملی نیز رهنمون می‌شود و به عنوان وسیله مؤثری در این رابطه به کار می‌آید.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. انسان از منظر دیگر، محمد علی طاهری، بی‌جا،  انتشارات عرفان کیهانی، ج 9، ص 70.
[2]. همان، ص 73 و 74.
برای اطلاع بیشتر به؛ سایت نجات از حلقه،مقاله  نه عارف نه طبیب، مراجعه کنید.