پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آن‌جایی که تمامی پیامبران الهی، برگزیدگان خداوند هستند، از مقام بسیار بالایی برخوردار بوده و شایسته احترام می‌باشند. از میان همه پیامبران الهی، گل سرسبد ایشان یعنی حضرت ختمی مرتبت، محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) از آن‌چنان جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، که حتی پیامبران پیشین نیز وقتی خبر آمدن ایشان را می‌دادند، به نیکی و با احترام خاص از ایشان یاد می‌کردند. خداوند نیز در کتاب راهنمای بشر، (قرآن کریم) به‌صراحت امر به فرستادن درود و صلوات بر ایشان را بیان نموده است: «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.[احزاب/56] خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند. اى كسانى‌كه ايمان آورده‌ايد، بر او درود فرستيد و به فرمانش به‌خوبى گردن نهيد.»

جایی که خداوند به‌عنوان خالق و پدیدآورنده جهان هستی و هم‌چنین ملائکه مقرب الهی که همواره تسبیح‌گوی ذات پروردگار عالمیان هستند، بر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) درود می‌فرستند، اهمیت موضوع را برای سایرین صد چندان کرده و انجام این تکلیف الهی، نمود بیشتری پیدا می‌کند. از این‌رو مؤمنین بر آنند، تا برای انجام تکلیف الهی و هم‌چنین برای رستگاری خود، با آمدن نام پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) بر ایشان درود فرستند و دِین خود را نسبت به آن أدا نمایند. بنابراین با توجه به نص صریح قرآن و روایاتی که انسان را ترقیب به فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌کند، بسیار کوته‌نظری است که کسی بخواهد با آن به مخالفت پرداخته و یا نعوذ بالله انجام آن را معصیت و گناه بپندارد.

وهابیتِ امروز، حتی اگر نیم نگاهی به کتب روایی مورد قبول خود می‌کردند، درمی‌یافتند که مسلم در صحیح خود آورده است: «به هنگام اذان، پس از هر بخش از جملات اذان، شما هم همان را بازگو کرده و بر من درود فرستید، که هر کس چنین کند، خداوند ده مرتبه بر او درود فرستاده و او را جایگاهی نیکو در بهشت عطا کرده و من شفیع او در قیامت گردم.»[1]

بنابراین امر به فرستادن درود و صلوات بر پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) امری نیست که خداوند آن را منوط به شرایط و زمان خاصی کرده باشد و یا این‌که در پاره‌ای از موارد از آن نهی کرده باشد. اما در فتاوی کج‌اندیشان وهابی می‌بینیم، که ایشان در فتاوای خود، درود بر پیامبر را در پاره‌ای اوقات مانند اذان و اقامه منع کرده و بدعت شمرده‌اند: «درود و صلوات بر پیامبر، چه پیش از اذان و چه در پایان اذان، از بدعت‌هایی است که در دین ایجاد شده؛ کسی‌که این بدعت را انجام می‌دهد، در حالی‌که می‌تواند آن را ترک کند و چنین نکند، گناهکار است.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. مسلم، صحیح مسلم، کتاب الصلاه، دار احیاأ التراث العربی، بیروت، ج1، ص381،ح384
[2]. فتاوی اللجنه الدائمه للبحوث العلمیه و الافتاء ج2، ص501، رقم9696