هم‌چنين بسيارى از بزرگان اهل سنت همين مطلب را از عبدالله بن مسعود نقل كرده‌اند: «حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا عبد الرَّزَّاقِ ثنا سُفْيَانُ عَنِ الأَعْمَشِ عن عبد اللَّهِ بن مُرَّةَ عن أبي الأَحْوَصِ عن عبد اللَّهِ قال لأَنْ أَحْلِفَ تِسْعاً ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قُتِلَ قَتْلاً أَحَبُّ الي من أَنْ أَحْلِفَ وَاحِدَةً انه لم يُقْتَلْ وَذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ نَبِيًّا وَاتَّخَذَهُ شَهِيداً.[3]از عبدالله بن مسعود روايت شده است که مى‌‌گفت: اگر ۹ بار قسم بخورم که رسول خدا کشته شده است، برايم محبوب‌تر است از اين‌که يک بار قسم بخورم که او کشته نشده است؛ زيرا خداوند او را پيامبر و شهيد قرار داده است.»
روایات فراوانی در صحاح و دیگر کتب اهل سنت وجود دارد که همین موضوع را تأیید می‌نماید، که به عنوان نمونه، به چند  مورد اشاره می‌نماییم:
«در معتبرترین کتاب اهل سنت، نقل شده که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در بیماری منجر به رحلتشان، خطاب به همسرشان عایشه فرمودند: «وقال يونس عن الزهري قال عروة قالت عائشة رضي الله عنها كان النبي صلى الله عليه وسلم يقول في مرضه الذي مات فيه يا عائشة ما أزال أجد ألم الطعام الذي أكلت بخيبر فهذا أوان وجدت انقطاع أبهري من ذلك السم.[4] من همواره درد ناشی از غذای مسمومی را که در خیبر تناول کرده‌ام، در بدنم احساس می‌کردم و اکنون گویا وقت آن فرا رسیده که آن سم، مرا از پای درآورد.»
همین موضوع در سنن دارمی نیز بیان شده است. علاوه بر این‌که در این کتاب، به شهادت برخی از یاران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، بر اثر تناول همان غذای مسموم نیز اشاره شده است.[5]
احمد بن حنبل در مسند خود، ماجرایی را بیان می‌نماید که طی آن، بانویی به نام ام مبشر که فرزندش به دلیل خوردن غذای مسموم در کنار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، به شهادت رسیده بود؛ در ایام بیماری ایشان به عیادتشان آمده و اظهار داشتند که من احتمال قوی می‌دهم که بیماری شما ناشی از همان غذای مسمومی باشد که فرزندم نیز به همین دلیل به شهادت رسید! پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در پاسخ فرمودند که من نیز دلیلی به غیر از مسمومیت، برای بیماری خویش نمی‌بینم و گویا نزدیک است که مرا از پای در آورد.[6]
و روایت آخر این‌که محمد بن سعد، از قدیمی‌ترین مورخان مسلمان ماجرای مسمومیت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را این‌گونه نقل می‌نماید: «هنگامی‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، خیبر را فتح کرده و اوضاع به حالت عادی برگشت، زنی یهودی به نام زینب که برادر زاده مرحب بود که در جنگ خیبر کشته شد، از دیگران پرسش می‌نمود که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) کدام بخش از گوسفند را بیشتر دوست می‌دارد؟ و پاسخ شنید که سر دست آن را. سپس آن زن، گوسفندی را ذبح کرده و تکه تکه نمود و بعد از مشورت با یهودیان در مورد انواع سم‌ها، سمی که تمام آنان معتقد بودند، کسی از آن جان سالم به‌در نمی‌برد را انتخاب کرده و اعضای گوسفند و بیشتر از همه‌جا، سردست‌ها را مسموم نمود. هنگامی‌که آفتاب غروب نموده و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نماز مغرب را به جماعت اقامه فرموده و در حال برگشت بودند، آن زن یهودی را دیدند که هم‌چنان نشسته است! پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دلیل آن را پرسیدند و او جواب داد که هدیه‌ای برایتان آوردم! پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با قبول هدیه، به همراه یارانش بر سر سفره نشسته و مشغول تناول غذا شدند ... بعد از مدتی، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند که دست نگه دارید! گویا این گوسفند مسموم است! مؤلف کتاب، سپس نتیجه می‌گیرد که شهادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به همین دلیل بوده است.[7]
این‌ها روایاتی بود که از طریق اهل سنت نقل شده است، اما روایاتی که از طریق شیعی به دست ما رسیده است، مبنی بر به شهادت رسیدن پیامبر گرامی، بیش از این‌هاست.

پی‌نوشت:

[1]. فیلم، کد مطلب: ١٠٤٧٤،  تاریخ انتشار: ١٣ آذر ١٣٩٥،(سخنان تکان دهنده عالم اهل سنت در خصوص شهادت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و قاتلین ایشان)
[2]. حاكم نيشابوری (متوفای 405 هـ)، المستدرك علی الصحيحين، ج3، ص61، ح4395، تحقيق: مصطفی عبدالقادر عطا، دارالكتب العلمية - بيروت، چاپ اول، 1411هـ - 1990م. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. عبدالرزاق صنعانی (متوفای 211هـ)، المصنف، ج5، ص269، ح9571، تحقيق حبيب الرحمن الأعظمی، المكتب الإسلامي - بيروت، چاپ دوم، 1403هـ؛ جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
ابن سعد (متوفای 230هـ)، الطبقات الكبرى، ج2، ص201، دار صادر – بيروت؛ جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
أحمد بن حنبل (متوفای 241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج1، ص408، ح3873، جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید و ج1، ص434، ح4139، جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید، مؤسسة قرطبة – مصر.
ابن كثير دمشقی، (متوفای 774هـ)، البداية والنهاية، ج5، ص227، مكتبة المعارف – بيروت. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
ابن كثير دمشقی، (متوفای 774هـ)، السيرة النبوية، ج4، ص449.
سيوطی (متوفای 911هـ)، الحاوی للفتاوی فی الفقه وعلوم التفسير والحديث والاصول والنحو والاعراب وسائر الفنون، ج2، ص141، تحقيق: عبداللطيف حسن عبد الرحمن، دارالكتب العلمية - بيروت، چاپ اول، 1421هـ - 2000م. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. صحیح بخاری، المکتبه السلفیه، باب مرض النبی و وفاته، ج3، ص181. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[5]. سنن دارمی، ج1، ص33، مطبعة الاعتدال، دمشق.
[6]. مسند احمد بن حنبل، ج 6، ص18، دار صادر، بیروت. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[7]. محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج 2، ص180. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.