پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله آموزه‌های دین اسلام که در قرآن به آن تاکید شده است، تقیه است. تقیه از جمله اموری است که علاوه بر تایید دینی، صحت عقلانی آن بدون هیچ‌گونه شکی، مورد پذیرش است. به همین دلایل، این اصل اساسی از سوی مذهب شیعه مورد قبول گشته و در عملکرد بزرگان شیعه نیز مورد تاکید واقع شده است. این در حالی است که گروهی که خود را مسلمان نامیده، بر این حقیقت خط بطلان کشیده و آن‌را مساوی با عمل نکوهیده نفاق قرار دادند.
به‌عنوان مثال می‌توان به ابن‌تیمیه، نظریه‌پرداز وهابیت اشاره کرد که بی‌پروا، شیعه را به‌خاطر اعتقاد و عمل به تقیه، هم‌ردیف سامری در قوم یهود قرار داده است و این را به مردم نسبت می‌دهد.[1] علاوه بر ابن‌تیمیه، محمد بن عبدالوهاب که موسس وهابیت است، در قسمتی از کتاب «الرد علی الرافضه» در رد تقیه نوشته است: «لازمه ادله‌ای که موید قول تقیه می‌باشد،‌ این است که موجب نقص به پیامبر اسلام و دیگر پیامبران الهی خواهد گشت.»[2]
این اقوال در حالی است که عملکرد وهابیان، متناقض با گفتار بزرگان خود است. محمد ناصر البانی، از بزرگان وهابیت، معتقد است که قبه سبزی که بر فراز قبر مطهر پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) بدعتی است که باید نابود گردد. اما واضح است که اگر تا الان حرم حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) از بین نرفته است، به علت ترس از دیگر مسلمانان است، که نشان از تقیه پنهان وهابیان از دیگر مسلمانان دارد.[3]
افزون بر این مطلب باید گفت که تقیه، مقوله‌ای است که ریشه در قرآن مجید دارد. خداوند در این‌باره می‌فرماید: «مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إيمانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإيمانِ وَ لكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْراً فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيم.[نحل/106] كسانى‌كه بعد از ايمان كافر شوند (بجز آن‌ها كه تحت فشار واقع شده‌‏اند، در حالى‌كه قلبشان آرام و با ايمان است) آرى، آن‌ها كه سينه خود را براى پذيرش كفر گشوده‌‏اند، غضب خدا بر آن‌هاست و عذاب عظيمى در انتظارشان است.» این آیه دلیل بر تقیه است و مهر تایید بر آن می‌زند.
با توجه به این دلایل، باید گفت که تقیه با قرآن سازگار بوده، که حتی عملکرد خود وهابیان نیز آن را به‌دنبال دارد؛ اگرچه در ظاهر از آن نهی می‌‌کنند. علاقه‌مندان می‌توانند برای مطالعه بیشتر به مقاله تقیه و رویکرد وهابیت به آن، که در شماره 6 مجله سراج منیر چاپ شده است، مراجعه کنند.

پی‌نوشت:

[1]. «وَلِهذَا يَجْعَلُهُمُ النَّاسُ فِيالْمُسْلِمِينَ كَالسَّامِرَةِ فِي الْيَهُودِ» ابن‌تیمیه، احمد، منهاج السنه، محقق: محمد رشاد سالم، انتشارات دانشگاه الامام محمد بن سعود، چاپ اول، 1406، ج1، ص38.
[2]. «ومن جوز عليه ذلك فقد نقصه، ونقص الأنبياء عليهم السلام» نجدی، محمد بن عبدالوهاب، رساله فی الرد علی الرافضه، محقق: ناصر بن سعد الرشید، انتشارات دانشگاه امام محمد بن سعود، ریاض، بی‌تا، ج1، ص20.
[3]. البانی، محمد ناصر، تحذیر المساجد من اتخاذ القبور مساجد، بیروت، المکتب الاسلامی، چاپ چهارم، 1403 ه.ق، به نقل از مجله سراج منیر، جلد 6. چاپ دار الاعلام لمدرسه اهل‌البیت. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.