پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سحر این است که از قدرت نفوس انسان‌ها و یا تسخیر جنیان بتوان اعمالی خارق‌العاده انجام داد و سحر غالباً در کارهای غیرشرعی بوده و به ضرر انسان‌ها تمام می‌شود و می‌توان با راه‌های دیگری سحر را باطل کرده و اثر آن را خنثی نمود. برای ابطال آن نیز از فرشتگان (به‌واسطه دعا) و قوای ماوراء‌الطبیعه و نیز اراده نفوس قوی و یا از ترکیب برخی از قواها استفاده می‌شود.
امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: این دعا سحر را باطل می‌کند آن را بر کاغذی نوشته بر گردن بیاویز: «قال موسی ما جئتم به السحر إنّ الله سیبطله إنّ الله لا یصلح عمل المفسدین و یحقّ الله الحقّ بکلماته و لو کره المجرمون اَ أنتم أشدّ خلقاً أم السماء بناها رفع سمکها فسوّاها (تا آخر آیات سوره نازعات) در ادامه: فوقع الحقّ و بطل ما کانوا یعملون فغلبوا هنالک و انقلبوا صاغرین و ألقی السحرة ساجدین، قالوا آمنّا بربّ العالمین ربّ موسی وهارون»؛[1]
مردی از امام رضا (علیه‌السلام) در مورد سحر پرسید آن حضرت فرمود: سحر به اذن خدا اثر می‌کند. هرگاه تو را سحر کردند دستت را برابر صورتت بیاور و بر آن بخوان: «بسم‌الله العظیم رب‌العرش العظیم إلا ذهبت و انقرضت»؛[2]
دعایی عجیب از امیر مؤمنان برای کسانی که سحر شده و به مرض صرع دچار شده‌اند و نیز برای رهایی از سم و سلطان و شیطان و هرچیزی که انسان از آن می‌ترسد و هرکه این نوشته را با خود دارد از دزد و درندگان و مار و عقرب و هر آزاردهنده‌ای نمی‌ترسد: « بسم الله الرحمن الرحیم ای کنوش ای کنوش ارشش عطنیطنیطح یا میططرون فریالسنون ما و ما سا ما سویا طیطشالوش خیطوش مشفیقیش مشا صعوش لیطفیتکش هذا هذا و ما کنت بجانب الغربی اذ قضینا الی موسی الامر و ما کنت من الشاهدین اخرج بقدرةالله منها ایها اللعین بعزه رب‌ العالمین اخرج منها و الا کنت من المسجونین اخرج منها فما یکون لک ان تتکبر فیها با  خرج انک من الصاغرین اخرج منها مذءو ما مدحورا ملعوناً کما لعن اصحاب السبت و کان امرالله مفهولا اخرج یا ذوی المحزون اخرج یا سور اسور بالاسم المخزون یا میططرون طرحون مرا عون تبارک الله احسن الخالقین یا هیا شرا هیا حیا قیوما بالاسم المکتوب علی جبهه اسراقیل اطرد عن صاحب هذا الکتاب کل جنی و جنیه و شیطان. و شیطانه و تابع و تابعه و ساحر و ساحره و غول و غوله و کل متعبث و عابث بابن ادم و لا قوة الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی محمد و آله الطیبین الطاهرین»؛[3]
خداوند متعال به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: یا محمد از قدیم سحر مؤثر بوده است و بدون اذن من به کسی ضرر نمی‌زند هرکس می‌خواهد از سحر در امان باشد باید بگوید: «اللهم رب موسی و خاصه بکلامه و هازم من کاده بسحره بعصاه و معیدها بعد العود ثعبانا و ملقفها إفک أهل الإفک و مفسد عمل الساحرین و مبطل کید أهل‌الفساد من کادنی بسحر أو بضر عامدا أو غیر عامد أعلمه أو لا أعلمه و أخافه أو لا أخافه فاقطع من أسباب السماوات عمله حتی ترجعه عنی غیرنافذ و لا ضارلی و لا شامت بی إنی أدرأ بعظمتک فی نحورالأعداء فکن لی منهم مدافعا أحسن مدافعة و اتمها یا کریم»؛ هرکس این دعا را بخواند سحر جنیان و انسیان بر او ضرر نرساند.[4]
حرز امام زین العابدین (علیه‌السلام): «بِسْم اللَّهِ وَ بِاللَّهِ سَدَدْتُ اَفْواهَ الْجِنِّ وَالاْنْسِ وَ الشَّياطينِ وَالسَّحَرَةِ وَالاْبالِسَةِ مِنَ الجِنِّ وَالاِْنْسِ وَالسَّلاطينِ وَ مَنْ يَلُوذُ بِهِمْ بِاللَّهِ الْعِزيزِ الاَْعَزِّ وَ بِاللَّهِ الْكَبيرِ الاَْكْبَرِ بِسْمِ اللَّهِ الظّاهِرِ الْباطِنِ الْمَكْنُونِ الْمَخْزُونِ الَّذى اءقامَ بِهِ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لايَنْطِقُون قالَ اخْسَؤُا فيها وَلاتُكَلِّمُونِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَىِّ الْقَيُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً وَ خَشَعَتِ الاَْصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ اِلاّ هَمْساً وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ اَكِنَّةً اَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فى اذانِهِمْ وَقْراً وَ اِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِى الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى اَدْبارِهِمْ نُفُوراً وَ اِذا قَرَاْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالاْخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ اَيْدِيهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهمْ سَدّاً فَاَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لايُبْصِرُونَ اَلْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى اَفْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا اَيْديهِمْ فَهُمْ لايَنْطِقُونَ لَوْ اَنْفَقْتَ ما فِى الاَْرْضِ جَميعاً ما اَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلكِنَّ اللَّهَ اَلَّفَ بَيْنَهُمْ اِنَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ  وَ صَلّىَ اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرينَ».[5]
توسل به ائمه معصومین (علیه‌السلام) بهترین راه برای دفع سحر و حل مشکلات می‌باشد و این موضوع تقریباً برای همه روشن است.[6]

پی‌نوشت:

[1] . علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج ۹۲، بیروت: نشر الوفا، چاپ هشتم، ۱۴۰۳ق، ص ۱۲۹.
[2] . همان.
[3] .  شیخ طبرسی، مکارم الاخلاق، قم: نشر نورالزهرا، ۱۳۹۰، ص ۴۱۵.
[4] . ابراهیم بن علی، مصباح کفعمی، قم: نشر محبین، ۱۴۲۳ق، ص ۲۲۸.
[5] . علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج ۹۱، بیروت: نشر الوفا، چاپ هشتم، ۱۴۰۳ق، ص ۱۹۴.
[6] . محمد‌حسین پور محمد، جن و روح از دیدگاه علم و دین، قم: نشر تولی، ۱۳۹۱، ص۳۴۲.

جهت مطالعه بشتر بنگرید به: محمد‌حسین پور محمد، جن و روح از دیدگاه علم و دین...