پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابی بن کعب، یکی از مشهورترین اصحاب پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و از قاریان قرآن و متخصص در فن قرائت قرآن بوده و نزد اهل سنت از عالمان صحابه به‎شمار می‌رود، تا جایی‌که در مورد او روایت دارند، که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «أقرأ امتی أبیّ.[1] با قرائت‌ترین امت من، أبیّ است.»
هم‌چنین علمای اهل سنت نقل می‌کنند که پیامبر به علمش شهادت داده است، و دانش او را با برکت خوانده است.[2]
او کسی بود که خلیفه دوم در مشکلات با او مشورت می‌نمود و از او کمک می‌گرفت، و او را «سید المسلمین» نامید، و وقتی او از دنیا رفت، عمر گفت: «الیوم مات سید المسلمین.[3] امروز آقای مسلمانان مرد.» عده‌ای وفات او را در زمان عثمان می‌دانند، ولی ابن حجر وفات او را در زمان خلافت عمر و در سال 22 هجری نقل کرده است.[4] با توجه به روایاتی که از وی نقل شده است، می‌توان به ارادت و محبت او به اهل بیت (علیهم السلام) به‌ویژه امیرالمؤمنین (علیه السلام) پی برد.
ابی بن کعب حدود ده سال با پیامبر اکرم زندگی نمود و بیش از ده سال پس از پیامبر در قید حیات بود، با این حال، ابن حجر در مقدمه شرحش بر صحیح بخاری آورده است که احادیث ابی بن کعب در صحیح بخاری، 7 حدیث می‌باشد[5]، و ابن حزم نقل می‌کند که از ابی بن کعب در کتب اهل سنت، تنها 164 حدیث نقل شده است.[6] بر فرض این‌که تمام احادیثی که از او نقل نموده‌اند، صحیح و درست باشد، و چیزی از این احادیث جعلی نبوده و همه را خود او نقل کرده باشد؛ آیا رسول خدا که به علم او شهادت داده، منظورش همین 164 حدیث بوده است؟!
آیا قسم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به با برکت بودن علم ابی بن کعب، نسبت به این تعداد حدیث نقل شده از اوست؟!
آیا با همین تعداد حدیث، سید المسلمین شده است؟!
اهل سنت ناچارند که اعتراف کنند، هزاران حدیث نزد ابی بن کعب بوده و از بین رفته است، و این خسارت برای تمامی مسلمانانی است که قصد بهره‌مندی از سنت نبوی را داشته‌اند.

پی‌نوشت:

[1]. ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت: دار صادر، ج2، ص341.
ذهبی، سیر اعلام النبلاء، بیروت: مؤسسة الرسالة، 1413ق، ج1، ص392.
ابن کثیر، البدایة و النهایة، بیروت: دار إحياء التراث العربی، 1408ق، ج7، ص111.
[2]. «وقال والله ليهنك العلم أبا المنذر. پیامبر به ابی بن کعب فرمود: به خدا سوگند! دانش بر تو مبارک است.» مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، بیروت: دارالفکر، ج2، ص199.
[3]. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، بیروت: مؤسسة الرسالة، 1413ق، ج1، ص400.
ابن حجر، الاصابة، بیروت: دار الكتب العلمية، 1415ق، ج1، ص181.
[4]. ابن حجر، الاصابة، بیروت: دار الكتب العلمية، 1415ق، ج1، ص181.
[5]. «أبي بن كعب، سید القراء، سبعة احاديث.» هدی الساری، مقدمه فتح الباری، بیروت: دارالفکر، 1415ق،ص659.
[6]. «أبي بن كعب: مائة حديث وأربعة وستون حديثاً.» ابن حزم، جوامع السیرة و خمس رسائل اخری لابن حزم (الرسالة الثانیة: اسماء الصحابة الرواة و ما لکل واحد من العدد)، مصر: دارالمعارف، ص277.