این‌که وهابیان منکر اموری چون استغاثه،[1] توسل[2] و طلب شفاعت از اولیاء الهی،[3] خصوصاً پس از مرگ ایشان هستند، بر کسی پوشیده نیست و کتب ایشان مملو از این ادعاها و اکاذیبی است که به اسم اسلام و با شعار توحید، در میان عوام مسلمانان، آن هم در سرتاسر عالم اسلام، منتشر می‌شود.
تمامی وهابیان بلااستثناء مساله‌ای چون استغاثه را منکر می‌شوند و می‌گویند اگر کسی به غیر خدا از اولیاء و... استغاثه کند، مشرک می‌شود. مساله‌ای که دستاویز بسیاری از گروه‌های تکفیری شده و با تکیه بر آن خون انسان‌های بی‌گناه را ریخته و هیچ حرمتی برای جان و مال و ناموس مسلمین، قائل نیستند.
اما سوال از وهابیان این است که اگر در میان کسانی‌که اموری چون استغاثه و شفاعت را انجام می‌دهند، کسانی باشند مانند، انبیاء، اولیاء و...، آیا باز هم به آن‌ها این حکم را بار می‌کنید؟ به عبارت دیگر، اگر حکم شما برای کسی‌که مرتکب امر استغاثه شود، شرک است و او را با کفار مساوی و بعضاً حتی پایین‌تر از مشرکان زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌دانید، در مواردی‌که یک نبی یا یکی از اولیاء الهی این عمل را انجام دهد، به او چه حکمی می‌دهید؟ آیا نعوذ بالله او را نیز مشرک می‌خوانید؟