پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مطالعه صحیح تاریخ، و عبرت آموزی از آن همواره راهگشاست. ولی بدترین نوع خیانت به تاریخ، دلبخواه‌سازی آن است. دروغ گفتن و دروغ نوشتن، خیانت به تاریخ است. در این باره باید توجه داشت عده‌ای بدون توجه به هویت راستین ایرانیان، تلاش می‌کنند هویتی جدید (و ناشی از بافته‌های استعمارگران) را به ملت تحمیل کنند. برای نمونه، کسانی (همچون کورش) را که هیچ جایگاه متعالی و درخشانی در تاریخ مکتوب و شفاهی ایرانیان نداشته را به عنوان نماد مطلق هویت ایرانی معرفی کنند. کورش هخامنشی هیچگاه به عنوان الگو برای ایرانیان مطرح نبود. نه در اوستا و نه در خداینامه‌ها و نه در شاهنامه (که زندگی شاهان ایران باستان است) نام و یادی از کورش نیست.

همچنین در تاریخ روشن است که کورش، نه تنها یکتاپرست نبود. بلکه چندگانه‌پرست، مشرک و ایضاً بت‌پرست بود.[1] لیکن برخی این مسئله را چنین توجیه می‌کنند که کورش واقعاً بت پرست نبود! بلکه برای همراهی و همزبانی با مردم به خدایان و بت‌ها احترام می‌گذاشت! یعنی دین خود را به دیگران تحمیل نمی‌کرد!

در پاسخ باید بگوییم:

- اینکه ادعا می‌کنند کورش برای "احترام" به دیگر ادیان، بت‌ها را ستایش می‌کرد توجیهی بی‌ارزش است. به راستی، جهل و نادانی و خرافات و بت‌پرستی چه احترامی دارد؟

- احترام به بت‌ها، وهنِ یکتاپرستی است. احترام به بت‌های شیطانی که در معابد آن‌ها هر نوع فساد و پلیدی و درندگی رخ می‌دهد، در حقیقت بی‌احترامی به یکتاپرستی است. یکتاپرستی یعنی پرستش و بندگی به درگاه خدای یگانه و به رسمیت نشناختن خدایان دروغین و بت‌ها. حال چگونه ممکن است کسی یکتاپرست باشد و در عین حال به خدایان دروغین و بت‌ها احترام بگذارد؟! مخصوصاً اینکه کورش به ادعای باستانگرایان قدرتِ مطلق امپراتوری هخامنشیان بود! و در موضع ضعف قرار نداشت.

- در کاخ منسوب به کورش، نماد بعل پیدا شده، چه معنا دارد که کورش برای احترام به بت‌پرستان، نماد این خدایان دروغین را در کاخ خودش قرار بدهد؟ شما خواننده گرامی حاضرید به خاطر احترام به عقائد شیطان پرستان، نماد شیطان را در خانه‌ی خود قرار دهید؟

- کورش دین خود را به دیگران تحمیل نمی‌کرد (؟!)، پس چرا حاکمیت خود را به دیگران تحمیل می‌کرد؟! لشکرکشی‌های متعدد و وقوع جنگ‌های فراوان حاکی از این امر است.[2]

- احترام، اسلوب و شیوه دارد. اینکه کسی بیش از دَه بار از مردوک نام ببرد، و دائماً این بت را خدای خود، خدای آسمان‌ها و زمین بخواند، به راستی امری فراتر از یک احترام معمولی است. اگر کورش بخواهد بت‌پرستی خود را فریاد بزند، دیگر باید چه کند؟! او برای اثبات بت‌پرستی‌اش همه کار انجام داده، کاری نمانده که نکرده باشد!

کورش در دو راهی خیانت و جهالت

بت‌پرستی و مشرک بودن کورش، امری روشن و مبرهن است. اما اگر کسی باز هم بخواهد آن را منکر شود، اگر کسی بخواهد بگوید که کورش برای راضی نگه داشتن مردم، جلب توجه و تحکیم قدرت خود آن‌ بت‌ها را محترم می‌شمرد، و قلباً اعتقادی به آن بت‌ها نداشت، پس رفتارش مصداق دروغگویی و ریاکاری بوده است. و همه این‌ها وقتی غیرقابل توجیه می‌شود که وی در موضع قدرت بود، لیکن هیچ تلاشی برای برقراری حق نکرد. کورش در پی حکومت کردن بود. پس ترجیح می‌داد که مردم در جهل و و خرافات و بت‌پرستی غوطه‌ور باشند. این خدمت نبود. بلکه خیانت بود.[3]

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید به «کورش، یکتاپرست نبود»
[2]. بنگرید به «فرمانروای دروغین صلح» و «خشونت‌های هخامنشيان»
[3]. بنگرید به: «تلاش کورش هخامنشی، برای نگه داشتن مردم در زنجیر نادانی»