پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نیکولاس، تازه مسلمان یهودی از تشرفش به اسلام می‌گوید: «من اهل اسپانیا هستم و زبان عربی را یاد گرفته‌ام. در خانواده یهودی به دنیا آمدم و حتی در مدرسه کاتولیک‌ها به فراگیری کتاب مقدس پرداختم. داستان انبیاء برایم جالب بود به ویژه داستان حضرت ابراهیم و یعقوب. چون حضرت ابراهیم، پیامبری است که یهودیان،‌ مسیحیان و مسلمانان او را قبول دارند، به مطالعه دیدگاه اسلام نسبت به حضرت ابراهیم پرداختم. کتابی به زبان اسپانیایی نبود اما از ترجمه فرانسوی مطالبی را گرفتم. از این طریق با اخلاق رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) آشنا شدم و و شیفته صحابی او سلمان شدم که چگونه یک شخصی غیر عرب به درجه عالی مسلمانی در زمینه‌های مختلفی رسیده است. من شیفته اخلاق رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) شدم و اسلام را انتخاب کردم.

«أَوَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشي‏ بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُماتِ لَيْسَ بِخارِجٍ مِنْها كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْكافِرينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ.[انعام/‌۱۲۲] آيا كسى كه مرده بود، سپس او را زنده كرديم، و نورى برايش قرار داديم كه با آن در ميان مردم راه برود، همانند كسى است كه در ظلمت‌ها باشد و از آن خارج نگردد!؟ اين گونه براى كافران، اعمال (زشتى) كه انجام مى‌‏دادند، تزيين شده (و زيبا جلوه كرده) است».

اما سلمان فارسی که بود که این یهودی با مطالعه زندگی او و رابطه‌اش با رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) مسلمان شده است؟

برخى اصحاب پيامبر اعظم (صلى الله عليه و آله) توانستند در رفتار و گفتار، محمّدى شوند. «سلمان فارسى ايرانى» با پذيرش اسلام و ايمان به خدا و قرآن و تقوا و خودسازى اخلاقى، «سلمان محمّدى» شد و در جايگاه عالى ايمان و درجه اهل بيت پيامبر قرار گرفت. بنابراين، اخلاق محمّدى و علوى دور از دسترس بشريت و پيروان انبيا نيست و راه رشد و كمال اخلاقى و معنوى پيروان پيامبران گشوده است و می‌توانند در رفتار و گفتار فاصله هاى بين خود و پيامبر را از ميان بردارند و به آن حضرت نزديك شوند و در رفتار و گفتار محمّدى گردند. اسلام سلمان فارسى نمونه اى از اسلام آگاهانه و داوطلبانه و آزادانه عموم مردم ايران است كه از روى تعقّل و تفكر و بصيرت و با روحيه فروتنى و حق طلبى به دين اسلام روى آوردند. سلمان فارسى پيشتاز پيوند «تمدّن ايرانى» با «اسلام» است. هوش و استعداد درخشان و توانایی‌های ايرانيان، نخستين بار با اسلام آوردن سلمان فارسى ايرانى در راه خدمت به دين اسلام و كمك به مسلمانان قرار گرفت. خدمات سلمان در جنگ‌های «خيبر» و «احزاب» در توفيق ياران پيامبر (صلى الله عليه و آله) سر حلقه هاى خدمات فراوان بى نظير ايرانيان به اسلام است.

اسلام سلمان فارسى يادآور اين حقيقت است كه دين اسلام محدود به منطقه جغرافيايى مكّه و مدينه و سرزمين حجاز نيست و اختصاص به نژاد عرب ندارد. او دعوت وصى پيامبر خدا را پذيرفت و براى يارى اهل بيت و برپايى خلافت و حكومت اميرالمؤمنين (عليه السلام) به صحنه آمد.[1] به مردم هشدار می‌داد که جز علی (عليه السلام) هيچ كس از اسرار نبوّت آگاه نيست و در نزد على علومى است كه در نزد هيچ كس نيست.[2] تفسير قرآن می‌گفت و حديث پيامبر را نقل می‌کرد و امام علی (عليه السلام) مطالب وى را تصديق می‌فرمود.[3] جبرئيل از جانب خداى متعال به پيامبر امر می‌کرد كه به سلمان سلام برساند.[4]

سيماى سلمان در كلام پيامبر (صلی الله علیه و آله) به نقل اهل سنّت

سلمان فارسى شخصيت مورد اعتماد و علاقه همه مسلمانان و علماى مذاهب اسلامى است. بنابراين، آنچه در ارتباط با وى در احاديث نبوى و منابع و مجامع حديثى اهل سنّت وجود دارد، قطعاً راهنماى پيروان پيامبر و حق طلبان خواهد بود و می‌تواند مذاهب اسلامى را از رويارويى با يكديگر، به همكارى و هماهنگى برساند. در اينجا برخى احاديث پيامبر (صلى الله عليه و آله) در ارتباط با سلمان فارسى به نقل اهل سنّت بیان می‌گردد.

پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بهشت مشتاق سه نفر است: على و عمّار و سلمان».[5] «سلمان از ما اهل بيت است».[6] «خداى متعال مرا به دوستى و محبّت چهار تن فرمان داد و به من خبر داد كه آنان را دوست دارد؛ على از آنان است و ابوذر و مقداد و سلمان».[7] «من پيشگام عرب و صهيب پيشگام روم و سلمان پيشگام فارسى زبانان و بلال پيشگام حبشه در ورود به بهشت است».[8] «سلمان دانشمندى است كه درك نمی‌شود».[9]

پی‌نوشت‌ها:

[1]. محمّدباقر مجلسى، بحارالانوار، چ سوم، بيروت، دار احياء التراث العربى، ۱۴۰۳، ج ۲۲، ص ۳۴۱.
[2]. شيخ مفيد، الامالى، تحقيق حسين استاد ولى و على اكبر غفارى، قم، جامعه مدرسين، ۱۴۰۳، ص ۱۳۹.
[3]. شيخ صدوق، الخصال، قم، جامعه مدرسين، ۱۴۰۳، ج ۱ و ۲، ص ۲۵۵.
[4]. محمّدباقر مجلسى، پيشين، ج ۲۲، ص ۳۴۷.ش
[5]. علاءالدين على متقى بن حسام الدين هندى، كنزالعمّال فى سنن الاقوال والافعال، تحقيق محمود عمر الدمياطى، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۹، ج ۱۱، ص ۲۹۴.
[6]. علاءالدين متقى هندى، پيشين، ج ۱۱، ص ۳۱۶ / محمّدباقر مجلسى، پيشين، ج ۲۲، ص ۳۲۶.
[7]. علاءالدين متقى هندى، پيشين، ج ۱۱، ص ۲۹۶.
[8]. علاءالدين متقى هندى، پيشين، ج ۱۱، ص ۳۱۶ و ۳۴۴ / محمّدباقر مجلسى، پيشين، ج ۲۲، ص ۳۲۵.
[9]. علاءالدين متقى هندى، پيشين، ج ۱۱، ص ۲۹۵ / محمّدباقر مجلسى، پيشين، ج ۲۲، ص ۳۴۸.