ابوبکر در پایان عمر خویش بر کدام عمل خود تأسف میخورد؟
بسیاری از علمای اهل سنت خبری را از ابوبکر نقل کردهاند که ثابت میکند وی در پایان عمر خویش بر برخی از اعمالی که در دوران خلافت و در طول زندگی خود مرتکب شده بود تاسف خورده و اظهار پشیمانی کرده است. هر چند برخی از علمای اهل تسنن سعی کرده اند تا آن امور را به گونه ای تحریف یا سانسور نمایند و با جملاتی مثل کذا و کذا مدعی شوند که وی بر چیزی تاسف نخورده است، ولی خوشبختانه برخی دیگر به صراحت سخنان ابوبکر را بیان کردهاند.
حال سوال این است که ابوبکر مرتکب چه اعمالی شده بود که آرزو داشت ای کاش آنها را انجام نداده بود؟
گناه آن اعمال چقدر بود که او را در پایان عمر به تاسف خوردن و اظهار ندامت وامی داشت؟
هر چند وی هیچ گاه از انجام آن اعمال توبه نکرد و نهایت کاری که کرد این بود که از انجام آن ها تاسف خورده و اظهار پشیمانی کند، ولی مهم این است که تبعات و عواقب انجام آن اعمال چه بوده که این گونه موجب اضظراب و ترس و تاسف و پشیمانی وی شده بود؟
آیا وی از حمله به بیت فاطمه سلام الله علیها و آزار و اذیت وی و همسرش پشیمان بود؟
همان عملی که بنا به فرمایش رسول خدا موجب برانگیخته شدن خشم و غضب الهی شده و لعنت و عذاب اخروی را در پی داشت و ابوبکر در آن لحظات آخر به یاد آن گفته رسول الله (صلیاللهعلیهوآله) افتاده بود که : ان الله یغضب لغضب فاطمه و یرضی لرضاها؟ همانا خدا با غضب فاطمه غضبناک و از رضایت او راضی میگردد.
بهتر است از قول خود او بشنویم:
وی در آخرین لحظات عمر خود و در حال احتضار چنین تاسف میخورد که:
( اما و انی لا ءاسی علی شیء الا علی ثلاث فعلتهم وودت انی لم افعلهم و ثلاث لم افعلهم وددت انی فعلتهم و ثلاث وددت انی سالت رسول الله فاما التی فعلتها و وددت انی لم افعلها : فوددت انی لم اکشف بیت فاطمه عن شیء و ان غلقوه علی الحرب ...):
همانا من متاثر نیستم بر هیچ چیزی مگر بر سه چیز که آن ها را انجام دادم و دوست داشتم که آن ها را ترک کنم و متاثرم بر سه کاری که آن ها را انجام ندادم و دوست داشتم که انجام میدادم و بر سه چیز که از رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) سوال نکردم و ای کاش پرسیده بودم، اما آن سه کاری که انجام دادم و ای کاش آن ها را ترک کرده بودم این که :دوست داشتم به خانه فاطمه (سلاماللهعلیها) حمله نکرده بودم ، اگر چه آن درب از روی مخالفت بر من بسته شد ....
از جمله راویان این خبر از میان اهل سنت عبارتند از :
ابوجعفر طبری[1] ابوعبید قاسم بن سلام[2] ابن عبد ربّه[3] مسعودی[4] ابن قتیبه[5] سعید بن منصور، طبرانی[6] ابن عساکر[7] خثیمة بن سلیمان طرابلسی و متقی هندی در کنز العمال[8]
ثابت بودن و صحت این خبر تا حدی است که حتی ابن تیمیه ناصبی و متعصب نیز نتوانسته اصل قضیه هجوم به بیت فاطمه (سلاماللهعلیها) را انکار کند، هر چند در صدد توجیه آن بر آمده و گستاخانه به ساحت مقدس اصحاب کساء و عصمت طاهره توهین کرده است.
پینوشت:
[1]. ابوجعفر طبری ، تاریخ طبریج2 ص353
[2]. ابو عبید قاسم بن سلام ، الاموال ص 174
[3]. ابن عبد ربه قرطبی ،عقد الفرید ج3 ص 279
[4]. مسعودی ، مروج الذهب ج2 ص 301
[5]. ابن فتیبه ، الامامه و السیاسه ج1 ص 36
[6]. طبرانی ، معجم کبیر ج 1 ص62 ح 43
[7]. ابن عساکر ، تاریخ دمشق ج1 ص 430 و 222
[8]. متقی هندی ، کنز العمال ج5 ص 631 ح 14113
افزودن نظر جدید