سلام گرامی، درباره نوشتۀ شاپور شهبازی، که متنش را اینجا پیست کردید، توجه کنیم که نوشتۀ ایشان چند بخش دارد. اول اسنادی از یونانیان و دیگر ملل غیر ایرانی مربوط به اینکه ازدواج با محارم در ایران باستان وجود داشته است. اما ایشان منابع یونانی را معیار حق قرار داده و اعلام کردند که این مسئله به صورت یک انحراف بود (یعنی اصل وجود ازدواج با محارم را تأیید میکند. اما برای آن اصالت قائل نمیشود و میگوید این یک انحراف بود). از سویی در انتها ادعا میکنند که موبدان زرتشتی در فهم اوستا ناقص هستند و من بهتر از آنان اوستا را میفهمم. این ادعاهای عجیب و روش عجیب جبران کننده اسناد زرتشتی مربوط به ازدواج با محارم نیست.