با سلام. همان طور که جناب مهدیخانی در وبلاگ خود (سرّ جهان) اشاره کرده اند، بهتر است علاقمندان به تاریخ که عمدتاً به تاریخ به مثابه ابزاری برای اثبات ادعاها و باورهای خود نگاه میکنند، پیش از انتشار نظرات خود درباره یک موضوع تاریخی، اول مقالات علمی و تحقیقات متخصصان تاریخ در ارتباط با آن موضوع را به دقت مطالعه کنند و بعد نظر بدهند. صرف اینکه ما تصور کنیم هر مطلبی که همسو با عقاید ماست حتماً صحیح هم هست، دلیل بر درستی آن نمیتواند باشد، و از کسی هم نمیشود انتظار داشت که آن را بپذیرد. به همین دلیل، در گفتگو با دیگران نمیشود آن را، تا زمانی که درستی اش از سوی متخصصان تایید نشده، مبنای گفتگو با دیگران قرار داد. درباره اذعای ارتباط ایرانیان با کعبه، توصیه میکنم همه دوستان و خوانندگان نگاهی به اصل مقاله جناب مهدیخانی در همان نشریه تاریخ و تمدن اسلامی بیندازند. مقاله را میتوانید در این آدرس بیابید: http://fa.journals.sid.ir/ViewPaper.aspx?id=203165 حقیقت این است که از شهر مکه، هیچ سند تاریخی در اختیار ما نیست، و هیچ پیشینه ای برای آن وجود ندارد. ما نمیدانیم که این شهر و معبد آن در چه زمانی ساخته شده، اما شهرت این شهر و اولین اشارات به آن در منابع تاریخی، مربوط به بعد از اسلام و فراگیر شدن فتوحات اعراب است. قرآن، قدیمیترین منبعی است که نام مکه در آن آمده، و ما هیچ سندی از قرون پیش از اسلام که کوچکترین اشاره ای به مکه کرده باشد، در اختیار نداریم. نه تنها ایرانیان باستان کوچکترین خبری از مکه نداشته اند، بلکه حتی یهودیان و مسیحیان هم (به جز قبایلی از آنان که در خود حجاز ساکن بودند) آن را نمیشناختند.