سلام دوستان، در پشت نام زرتشت راز هایی نهفته است که در طول تاریخ تاکنون در مقابل چشمان سر و دل مورخین و پژوهشگران خودی و غیر خودی مثل گنج های گرانبها پوشیده و پنهان باقی مانده اند.زرتشت دارای دو نام می باشد که با حروف لاتین به صورت زیر می باشند : zarathustra و zoroastra. این حقیر این دو نام را تحلیل نموده و به راز های نهفته در پشت آنها پی بردم . الف - zarathustra : این نام را می توان به شکل زیر از هم تفکیک نمود : zarath ust ra با تلفظ ذرات اوست را . این سه کلمه با فارسی امروز هیچگونه فرقی ندارند، اما دستور زبان یا گراماتیک آن اندکی تفاوت دارد. این عبارت دارای دو معنی می باشد ؛ یکی اینکه ذرات به او تعلق دارند و دیگری اینکه او از ذرات تشکیل یافته است. بنابراین این نام بیان کننده یک جهان بینی هستی شناسانه می باشد که قبل از ولادت زرتشت در بین متفکرین ایرانیان باستان مرسوم بوده است و آن اینکه " هستی از ذرات تشکیل شده است ". دموکریت یکی از متفکرین یونان باستان ذرات را به صورت مفرد اتم نامید و آنرا زیر نام خویش در حافظه تاریخ ثبت نمود. ب - zoroastra : این یک واژه ترکیبی است که از دو کلمه یکی به زبان فارسی و دیگری به زبان یونانی ساخته شده است به صورت zoro astra با تلفظ زورو آسترا به معنای ستاره نیرومند که اشاره به خورشید دارد. پژوهشگران فقط به این تحلیل چسبیده اند. اما تحلیل این حقیر به صورت زیر می باشد : zor o ast ra . با تلفظ : زور او است را. کلمات این عبارت چهار کلمه ای هم با زبان فارسی امروز هیچگونه اختلافی ندارند. این جمله دو معنا دارد یکی اینکه نیرو به او تعلق دارد و دیگری اینکه او نیرو است. این نام هم اشاره به یک جهان بینی هستی شناسانه دیگر دارد و آن نیرو بودن و یا نیرومند بود هستی می باشد. والدین زرتشت با مهارت و هنرمندی خارق العاده ای کلمات این دو عبارت را به هم وصل نموده و بصورت نام بر فرزند خود نهاده اند، به امید اینکه این دو جهان بینی بهمراه نام فرزند در خاطره و حافظه تاریخ حفظ و بقاء یابد و به اعصار آینده منتقل گردد. اما متاسفانه این ایده های گرانبها زیر خروار ها خاکستر مراسم قربانی و ستایش و نیایش و مناجات در طول اعصار دفن گردیده است. امروز اگر از یک مسلمان به پرسیم که آیا او حاضر است که بجای لفظ الله از الفاظ یاهوه ( خدای قوم یهود ) یا سرور و آقا یا پدر ( خدای اقوام مسیحی ) یا اهورامزدا ( خدای اقوام عجم ) یا برهمن ( خدای هندوان و بوداییان ) یا تائو ( خدای چینیان ) یا را ( خدای مصریان ) و یا تئو ( خدای یونانیان و رومیان و اروپاییان) استفاد کند ؟ پاسخ این سوال منفی خواهد بود و پاسخ این سوال برای پیروان ادیان و آئین های دیگر هم منفی خواهد بود. لذا اختلاف و جنگ و جدال و نزاع و دعوا بین پیروان آیین ها و ادیان و مذاهب و اقوام در طول تاریخ تاکنون بر سر حقیقت و خداوند نبوده است بلکه برسر الفاظ زبان و بر سر نام و کتاب بنیان گذار این یا آن دین و مخترع یوغ این یا آن شریعت و نام و اثر نزدیکان آنان. طوریکه ملاحظه می فرمائید مفاهیم حقیقت و خداوند در طول تاریخ در اسارت و انحصار ادیان بسر می برده است. حال زمان آن فرا رسیده است که این انحصار شکسته شود و این مفاهیم ( حقیقت و خداوند ) از دست و چنگال آهنی دین و مذهب رها و رستگار شوند و به دست مطمئن و وفادار علوم طبیعی و تجربی و ریاضیات محض قرار گیرند. زیرا حقیقت و خود و خدا شناسی تنها از طریق شناخت طبیعت و کیهان امکان پذیر و میسّر می باشد و کلیه راه های دیگر بیراهه و گمراهه محسوب می شوند و بخصوص معارف وحیانی و حدیثی و روایی و تفسیری و تعبیر و تاویل خواب و روئیا. امیدوارم موفق باشید. در پایان اشاره ای کوتاه به واژه " خُوَید و ده " در دین کرد: به روز رسانی این واژه از دیدگاه علمی عبارت است از " خودی های دهگانه بنیادی " یعنی نفوس عشره یا خویشتن های دهگانه. معنای این کشف بزرگ ایرانیان باستان به زبان امروز این است که خداوند متعال در حالت کمال ایده آل بهشتی هستی خویش کلیه افراد انسانی را بطور مطلقا همزمان و بدون تسلسل نسل بعد از نسل و از هستی خویش آفریده است و نه از عدم و نیستی و پس از آفرینش به آنها حیات جاودانه اعطاء نموده است. کلیه افراد انسانی همگی هم سن و سال و در یک سن معتدل ( به احتمال قریب به یقین : چهل سالگی ) و در کمال خوبی و زیبایی و دانش و توانائی آفریده شده اند. از همه مهمتر اینکه خداوند متعال هر فرد انسانی را از یک خانواده ده عضوی خودی مشتمل بر پنج مرد و پنج زن بصورت زوج های بنیادی خویش آفریده است. آن ده انسان را می توان پنج آدم و پنج حوای خودی نامید. افزایش جمعیت و تولید مثل از طریق آمیزش جنسی تنها در طول سفر آفرینش صورت می گیرد. بزرگان دین زرتشتی و مورخین و پژوهشگران خودی و غیر خودی در طول تاریخ تاکنون نتوانسته اند که معنا و مفهوم واژه ترکیبی بالا یعنی " خویدوده " را درک کنند و لذا دچار گمراهی گردیده اند و آنرا به ازدواج با محارم تعبیر و تفسیر نموده اند. حقیقت این است که خداوند افراد انسانی را بصورت زوج های پنجگانه خودی آفریده است جهت تجربه زوجیت با خود و تجربه عشق به خویشتن. ازدواج با غیر و عشق به غیر فقط در طول سفر صورت میگیرد و در مبداء و معاد وجود نداشته و نخواهد داشت.