بنظر من یک حقیقت بیشتر وجود ندارد. هر کسی از ظن من شد یار من...از درون من نجست اصرار من. هر کسی شمه ای از حقیقت را چشیده و لمس کرده اکهارت، وین دایر، عرفا و بعضی شعرای ایرانی...حتی اشو که نقدهای اساسی بر او هست که حتی فرهنگ غرب هم او را برنتابید چه برسد به متفکرین و منتقدین عزیز داخلی. بیشترین نقد به کتابها و افکار اکهارت تول این هست چرا این آقا یا امثال ایشان مثل وین دایر و...موضع حق علیه باطل نمیگیرند؟ چرا نمیگویند در چه جبهه ای شمشیر میزنند؟ چرا در دیدگاه های ایشان مظلوم و ظالم ستم و ستمگر و ستمدیده جایگاهشان مشخص نیست؟ چرا در مقابل فرهنگ غرب موضع نمیگیرند مثل ما؟ و سوال ها و نقد هایی از این دست. که البته این بخاطر بسته بودن و قفل بودن ذهن خود منتقدین محترم مسلمان ماست که کاملا خود را در جایگاه حق و تقریبا تمام جهان را در جایگاه باطل میبینند. و هر حرفی هر دیدگاهی هر اندیشه ای را حتی معنوی ترین آنها و نزدیک ترین آنها به دین اسلام را هم در خوشبینانه ترین حالت زاویه دار میبینند. بله شما میتوانید ثابت کنید که شما درست میگویید اکهارت هم و غالب خوانندگانی که در سراسر جهان اندیشه های او و کتابهای او را می خوانند به شما ثابت میکنند که او درست میگوید و نتایج و تحول یا تغییر مثبتی در زندگی شاهد بوده اند. چون همه چیز در دایره افکار و اعتقاد شما اتفاق می افتد. هر کس به آنچه ایمان دارد آنچه باور دارد دایما با تجربیاتی در ارتباط با همان فکر غالب خود روبروست و چون تجربه میکند و لمس میکند آن را حقیقت میپندارد. بنظر من اکهارت دست روی خوب نکته ای گذاشته. فکر....جریان فکر و ذهن...نفس انسان. شما میگویید عذاب وجدان راهی است برای ترک گناه و رسیدن به حق تعالی. خود این عذاب وجدان به عقیده من همان احساس گناه اگر توانایی بخشیدن خود و احیاء عزت نفس در انسان نباشد خودش بزرگترین گناه است. کاری که متاسفانه جامعه شیعی ما امروز با مردم خودش میکند این است این عذاب وجدان و احساس گناه را دایم در دل مردم زنده نگه دارد. شما واقعا در جامعه امروز ما معنویت میبینید؟؟؟ حاصل چند دهه پیاده سازی فقه شریف اسلامی خیلی هم گلی به سر انسان جویای سعادت نزد که حالا بقول شما عرفان های نو ظهور نمیتونند بزنند. متشکرم