سلام البته که درد ، رنج و غصه همیشه انسان ساز است. درد و رنج روحی هم مثل درد جسمانی است تا وقتی که رنجی وجود دارد یعنی یک جای کار اشکال دارد که ما را وا میدارد که به دنبال درمان برویم. اما سوال اساسی این است که درمان چیست؟ برای این که به این سوال پاسخ بگوییم اول باید ریشه درد و رنج را پیدا کرد. عرفا به ما میگویند که ریشه تمامی رنج ها در تمایلات نفسانی انسان می باشد و راه رهایی از آن هم پذیرش و تسلیم و حضور در لحظه حال می باشد. به راستی انسانی که تسلیم خداست چرا باید رنج بکشد و حسرت دیروز از دست رفته و غصه ی فردای نیامده را بخورد؟ چنین انسانی هر آنچه هست را خیر میبیند حتی اگر مشکلی دنیوی هم برای او پیش بیابد به جای اینکه رنج بکشد و غصه بخورد با توکل به خدا تلاش خود را میکند و نتیجه را به خدا میسپارد. این معنی واقعی تسلیم و مسلمانی است."آن‌که خود را با تمام وجود تسلیم خدا کند و نیکوکار باشد، پاداش او نزد پروردگار اوست. بیمی بر او نیست و اندوهگین نخواهد شد (بقره/۱۱۲)".