اما درباره این حدیث چند نکته لازم به ذکر است:
نکته اول: بر فرض که این حدیث صحیح السند باشد، اما باید گفت که اولاً کثرت طلاق، یا به عبارتی مطلاق بودن، هیچ منافاتی با مقام امامت و عصمت ندارد. آن‌چه در روایات دیگر از آن نهی شده است، طلاق از روی خوش‌گذرانی است، یعنی این‌که فرد زنی را به عقد خود در آورده و بعد به‎‌خاطر تنوع در انتخاب همسری دیگر، او را طلاق دهد. در هیچ روایت صحیح السندی نیامده است که طلاق‌های امام حسن (علیه السلام) ذوقی و برای خوش‌گذرانی بوده است.
نکته دوم: راویانی که حدیث را نقل کرده‌اند، به این قرار می‌باشند. «حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ عَلِيّاً قَالَ ...» دو نفر از راویان این حدیث، از جمله «حميد بن زياد» واقفی مذهب[2] هستند.
نجاشی درباره «حميد بن زياد» می‌گويد: «حميد بن زياد، انسانی مورد وثوق بود. او واقفی مذهب است و در ميان آن‌ها دارای جايگاه بود.‌»[3]
شیخ طوسی درباره روایتی که یکی از راویان آن، غیر شیعه دوازده امامی باشند، می‌گوید: «اگر راوی از يکی از فرقه‌­های شيعه (غير از دوازده امامی) مانند فطحيه، واقفيه، ناووسيه و غير اين‌ها باشد، در روايت آن‌ها نظر می‌شود، اگر قرينه‌­ای که بتواند آن را تقويت کند، باشد يا روايتی ديگر از ناحيه افراد مورد وثوق، در اين‌باره بوده باشد، عمل به آن واجب است و در صورتی‌که روايتی مخالف با آن، از سوی افراد مورد وثوق وجود داشته باشد، بايد روايات آن‌ها را رها کرد و به روايات افراد ثقه عمل نمود.
نکته سوم: بنابر اعتقاد شیعه هر روایتی که مخالف با قرآن باشد مردود است، روایت مورد استدلال وهابیون (که با آن می‌خواهند عصمت امام حسن را خدشه‌دار کنند) مخالف با آیه تطهیر می‌باشد، همان آیه‌ای که عصمت اهل بیت (علیهم السلام) را اثبات می‌کند.[4]
با اين اوصاف چگونه ممكن است، امير مؤمنان (عليه السلام) با اين واژه، [مطلاق]، قصد نكوهش امام حسن (علیه السلام) را داشته باشد و بخواهد فرد معصوم را تنقيص نمايد. از اين‌رو علامه مجلسی در شرح اين روايات چنين می‌فرمايد: «چه بسا هدف امير مؤمنان (عليه السلام) امتحان مردم و به‌دست آوردن مراتب آنان [و پای‌بندی‌شان به امام معصوم (عليه السلام)] بود، نه این‌که بخواهند فرزند معصومشان را كه از جانب خداوند، تائيد شده است، زير سؤال ببرند.»[5]

پی‌نوشت:

[1]. «حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ عَلِيّاً قَالَ وَ هُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ لَا تُزَوِّجُوا الْحَسَنَ فَإِنَّهُ رَجُلٌ‏ مِطْلَاقٌ‏ فَقَامَ رَجُلٌ مِنْ هَمْدَانَ فَقَالَ بَلَى وَ اللَّهِ لَنُزَوِّجَنَّهُ وَ هُوَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ ابْنُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَإِنْ شَاءَ أَمْسَكَ وَ إِنْ شَاءَ طَلَّقَ.» شیخ کلینی، الكافي، ناشر: اسلاميه‏، تهران‏، الطبعة الثانية، 1362 هـ.ش. ج 6 ص 56،
[2]. واقفیه یا واقفه نام گروهی از شیعیان است که بر امامت امام موسی کاظم (ع) توقف کردند و از اعتراف به امامت امام رضا(ع) سرباز زده و معتقد بودند که امام کاظم (ع)، مهدی موعود است که در غیبت به سر می‌برد و رجعت خواهد کرد.
[3]. «حميد بن زياد بن حماد ... كان ثقة واقفا وجها فيهم.» النجاشي، فهرست أسماء مصنفي الشيعة المشتهر ب‍ رجال النجاشي، تحقيق: السيد موسي الشبيري الزنجاني، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامي، قم، الطبعة: الخامسة، 1416هـ. ص 132.
[4]. آیا آیه تطهیر در شان زنان پیامبر نازل شده است؟
[5]. المجلسي، مرآة العقول في شرح اخبار آل الرسول، ناشر: دار الكتب الإسلامية، تهران، الطبعة: الثانية، 1404هـ، 1363ش، ج‏21، ص 96.