پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدتی است که این شایعه پیرامون علت نجاست سگ در فقه اسلام در کانال‌ها زرتشتی و باستانگرا دست به دست می‌شود:

اعراب سخت از سگ می‌ترسیدند چون در عربستان به دلیل گرمای شدید سگ دوام نمی‌آورد! و آن‌ها با فرهنگ سگ کاملا بیگانه بودند! بنابر این، اعراب احادیثی اختراع کردند و سگ را نجس معرفی ‌کردند چون از سگ‌های ایرانی می‌ترسیدند!

پاسخ:

- کسی که این شایعه را طرح کرده است هیچ شناختی نسبت به تاریخ و فقه مسلمانان ندارد. یا آشنایی دارد ولی در پی فریب دادن ملت و توهین به شعور مخاطبین است.
- شایعه پردازان، طبق کدام سند و مدرک می‌گویند که قوم عرب کاملا با فرهنگ سگ (؟!) بیگانه و ناآشنا بودند؟! به راستی که این جماعت باستانگرا، بی‌سواد و کم‌عقلند. اگر اندکی تحقیق می‌کردند درمی‌یافتند که در عرب پیش از اسلام، یک قبیله عربی به نام «بنی کلب» وجود داشتند (کلب در عربی به معنی سگ است). چون عرب‌ها سگ را نماد شجاعت و وفاداری می‌دانستند. از همین روی افراد متعددی در صدر اسلام با پسوند کَلبی و یا کِلابی وجود داشتند.[1] حتی در قرآن هم به شکار به وسیله سگ‌های شکاری (مُکَلِّبِينَ) اشاره شده است.[2] و اشعار مختلف از عرب عصر جاهلیت در ستایش سگ (به ویژه سگ شکاری) موجود است.[3]
- دقیقا در کدام کتاب تاریخی معتبر از درگیری سگ‌های زرتشتی با مسلمانان صحبت کرده و دلیل  نجاست سگ را این ماجرا (که در متن شایعه آمده) دانسته است؟!
- در متن شایعه آمده است که عرب‌ها حدیث اختراع کرده اند تا مبادا ایرانی‌ها دوباره یک لشکر مخوف داشته باشند! به راستی اگر سگ اینقدر قدرت داشت، که اتفاقا عقلانی تر آن بود که عرب‌ها نیز یک سپاه از سگ بسازند و به جان مخالفین خود بیاندازند! ضمن اینکه تا آنجا که ما تاریخ خوانده ایم در جنگ قادسیه، ساسانیان سپاهی از فیل داشتند! خوب چرا مسلمین فیل را نجس اعلام نکردند؟! به راستی که اسلام ستیزان از عقل هیچ بهره ای نبرده اند...
- در شریعت اسلام، مکرراً دستور به خوش‌رفتاری با سگ‌ها وارد شده است. برای نمونه سپاه اسلام هنگامی که براى فتح مكه مى‌رفت، پیامبر سگى را ديدند كه به بچه‌های خود شیر می‌دهد. پس پیامبر به جُعَيْل بن سُراقه فرمود كه در کنار آن حيوان بايستد و از او مراقبت نمايد تا مبادا سپاهيان كه از آن جا مى‌گذرند ناخواسته به او و بچّه هايش، آسيبى برسانند.[4] همچنین در حدیث است که امام حسن بن علی (علیه السلام) غذا می‌خوردند و به سگی که در کنارشان بود نیز غذا می‌دادند. یکی از یاران خواستند این سگ را از کنار امام دور کنند، ولیکن امام فرمودند: «او را بحال خود واگذار که من از خدای عز و جل شرم دارم که حیوانی در روی من نگاه کند و من چیزی بخورم و به او نخورانم.»[5] اما در شریعت اسلام، از نگهداری سگ در منزل نهی شده است. پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «خانه ای که سگ در آن باشد، ملائکه الهی به آن وارد نمی‌شوند.»[6] و ده‌ها حدیث دیگر از پیامبر و اهل بیت وارد است که از رطوبت بدن سگ پرهیز کنید.[7]

پی‌نوشت:

[1]. ابن عبدالبر، الاستيعاب فى معرفة الأصحاب، تحقيق على محمد البجاوى، بيروت، دار الجيل، 1992، ج 1، ص 229 ؛ ج 3، ص 1298 و...
[2]. سوره مائده، آیه 4.
[3]. تاريخ طبرى ، ترجمه ابوالقاسم پاينده، تهران: انتشارات اساطير، 1375، ج 6، ص 2297..
[4]. محمد بن يوسف صالحى شامى، سبل الرشاد فى سيرة خير العباد، بيروت: دارالكتب العلميه، 1414 هـ ق، ج 5، 212 و ج 7، ص 29
[5]. علامه مجلسی، بحار الانوار، بیروت: مؤسسه الوفاء، 1404 هـ ق، ج 43، ص 352
[6]. شیخ کلینی، الكافی، تهران: دار الکتب الاسلامیه، 1365، ج‏3، ص 393.
[7]. شیخ حر عاملی، وسائل الشيعة، قم: مؤسسه آل البیت، 1409 هـ ق، ج 3، ص 414-417.

مقاله مرتبط:

                  اراجیف باستانگرایان پیرامون علت نجاست سگ در فقه اسلام