یکی از شبهات وهّابیت در موضوع شهادت امام حسین انکار اتفاقاتی (دگرگونی و آشفتگی در آفرینش) است که پس از شهادت آن حضرت روی داد است. که در پاسخ می‌گوییم: مگر در زمان پیامبر اکرم معجزات بسیار بزرگی توسط آن حضرت صورت نگرفت، ولی باز هم منافقان با دیدن این معجزات آن را انکار کرده و نسبت سحر به آن حضرت ندادند.

از بزرگ‌ترین اعترافات علمای مورد قبول وهابیت، اعتراف به صحت و تواتر حدیث غدیر است؛ که به‌خوبی روشن می‌کند اصل موضوع حدیث غدیر به حدّی آشکار و غیر قابل انکار بوده که حتی علمای مورد قبول وهابیت نتوانستند، آن را انکار کنند. حال منصفان قضاوت کنند که حدیث غدیر با این حجم از تواتر و شهرت، باز هم جای تشکیک و انکار دارد؟

وهابیت فرقه‌ای است که علی‌رغم خشونت‌های بسیار، ادعای عمل به قرآن و سیره پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه وآله وسلم) را دارد. اما متاسفانه در برخورد با شیعیان حتی به عبارات ظاهری قرآن روش خصمانه‌ای را دارند و از عمل به قرآن سر باز می‌زنند. ایشان به راحتی شیعیان را تکفیر کرده و مسلمان نمی‌دانند.

اعتقاد و نظریه مفسران اسلامی این است که با شهادت و اقرار به وحدانیت خداوند و پذیرش رسالت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه وآله) اولین مرحله از مسلمانی محقق شده است و خون، مال و آبرو و ناموس چنین شخصی باید محترم دانسته شود و البته ایمان مرحله بالاتر از آن و شامل تصدیق قلبی است.

مفتیان وهابی با وجود مستندات تاریخی در شعار لشکریان ابوبکر که مزین به نام مقدس رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به نام «یا محمداه» بود، به کسانی (شیعیانی) که یاعلی و یاحسن و یاحسین بگویند کافر گفته و در واقع برعکس مصادر تاریخی فتوی صادر می‌کنند.

واقعیت این است که وهابیت را باید آیینی به جز اسلام بدانیم زیرا اسلام شرط ورود مسلمانی را شهادتین می‌داند اما آیین وهابیت حداقل مسلمانان شش قرن را خارج از دین اسلام معرفی می‌کنند و در واقع به جز پیروان خود، دیگر مسلمانان را کافر و ملحدی می‌دانند که باید اعمال خود را (پس از ورود به آیین وهابیت) از نو به جا بیاورند.