به شیعه اتهام می‌زنند که آنان امیرالمؤمنین(ع) را خدا می‌دانند و برای اثبات آن به تفسیر یک آیه مثال می‌زنند؛ در پاسخ گفته می‌شود تأویل یک آیه غیر از معنای ظاهری آیه است و در آیه مذکور، کلمه رب، بر حضرت تأویل شده است که از نظر لغوی مانعی ندارد. لفظ مختص خداوند «رب» است اگر مطلق و به تنهایی بیاید و بر «رب» مضاف، معانی غیر خدا نیز اطلاق می‌گردد.