بهائیت و عثمانی
پیامبرنمای بهائیت در زمان حیات و پس از مرگ خود، تبلیغ در خاک عثمانی و شام را ممنوع اعلام کرده بود. اما پس از مرگ او، فرمانش به ممنوعیت تبلیغ در این نواحی توسط پیروانش زیر پا گذاشته شد. تشکیلات بهائیت همچنان به فرمان پیامبرنمای خود و قوانین رژیم صهیونیستی در ممنوعیت تبلیغ در فلسطین اشغالی پایبند است.
مبلّغین بهائی در راستای انکار ارتباط پیشوایان خود با استعمار انگلیس مدعی میشوند که اعطای نشان سلطنتی به عبدالبهاء، بخاطر تجلیل از اقدامات انساندوستانهی او در تأمین آذوقهی فلسطینیان بوده است. اما چگونه میتوان باور کرد که مسبب نسلکشی ایرانیان بين سالهای 1917-1919 م، بخاطر کمکِ عبدالبهاء به مردم دشمنش از او تقدیر کرده باشد؟!
مبلّغان بهائی مدعیاند که عبدالبهاء، خیانت به وطن را گناهی نابخشودنی دانسته است. اما اگر چنین است، پس عبدالبهاء با جاسوسی خود برای انگلیس و خیانت به عثمانی، مرتکب این گناه نابخشودنی شده است. چرا که او پس از تبعید از ایران، تابعیت عثمانی پیدا کرد و لقب افندی را برای خود برگزید و در ظاهر، در حق این حکومت دعاگویی میکرد.