بی‌شک تصوف زائیده‌ی مسلک و تفکری است که از راه مستقیم اسلام و آموزه‌هایش منحرف شده و این معنا را در رفتار و گفتار پیروان صاحب‌نامش به خوبی می‌توان مشاهده نمود. برای اثبات این مطلب حتی می‌توان به کتب خود تصوف هم مراجعه کرد و اعترافات تلخ ایشان را در باره‌ی مشی ناپسند برخی از دراویش دید که در میان ایشان دانه درشت‌های مشهور هم به چشم می‌خورند.

پیام مشترک همه پیامبران الهی، دعوت مردم به یکتاپرستی بود که کسی جز خداوند متعال شایسته پرستش نیست، اما عده‌ای از دنیاپرستان مانند فرقه صوفیه برای فریب مردم و گمراه کردن آنان از مسیر الهی به مریدان خود گفته‌اند، در هنگام عبادات خصوصا نماز، باید تمام فکر و ذهنتان تصور صورت قطب باشد و اذکار و عبادات بدون اذن قطب باطل است، که این عمل آنان چیزی جز شرک به خداوند متعال نیست.

یوسف مردانی شیخ‌المشایخ فرقه گنابادیه در سخنانی عجیب با استناد به روایتی، صفاتی را که مخصوص ذات باری تعالی بود را به حضرت محمد و علی (صلوات الله علیهما) نسبت داد و در ادامه نیز صوفیان را افرادی معرفی کرد که می‌توانند به‌ مقامی برسند که آن‌ها هم ادعا کنند که دارای این صفات هستند.