علمای شیخیه بر خلاف دستور دین اسلام مبنی بر حفظ وحدت به عنوان بزرگ‌ترین عبادت، بر طبل جدایی کوبیده و خود را از شیعه‌ی امامی جدا ساختند. ابوالقاسم ابراهیمی بعد از پاسخ منفی‌ای که به مرحوم فلسفی دادند، حاضر به اتحاد نشده و نام شیخی را برای خود و پیروانشان با افتخار برگزیدند و با ایجاد بدعت‌های اعتقادی، انشعابی تازه به وجود آوردند.