انکار معجزه در بهائیت
مبلّغ بهائی در کانال خود مدعی شد که طلب معجزه از مدعی پیامبری، به معنای امتحان پروردگار است و بشر، حق امتحان پروردگار را ندارد. در پاسخ به این ادعا می‌گوییم: طلب معجزه‌ی مردم از مدعی نبوت، هیچ‌گاه به منزله‌ی امتحان پروردگار نبوده، بلکه طلب معجزه به معنای آزمودن صحت ادعای رسالت او به شمار می‌آید.
مبلّغ بهائی در توجیه عجز پیشوایان خود از آوردن معجزه، مدعی شد: خداوند علی‌رغم توانايی مزبور، تمايلی به آوردن معجزات ظاهری ندارد. اما بر خلاف ادعای بهائیت، از کتاب آسمانی قرآن استفاده می‌شود که هیچ پیامبری نیامده مگر آن‌که دعوتش همراه با نوعی معجزه بوده است. لذاست که در قرآن، از معجزات پیامبران، تعبیر به برهان شده است.
یکی از نشانه‌های حجت‌های الهی، پاسخ به درخواست معجزه‌ی مردم، برای اثبات حقانیتشان می‌باشد. اما از آن جهت که پیشوایان دروغین بهائیت از وجود چنین توانی تُهی بودند، بهائیان به انکار اصل دلیل معجزه و همچنین معجزات پیامبر اسلام، روی آورده‌اند. این در حالیست که معجزات بسیاری برای پیامبر اسلام نظیر شق‌القمر و ردّ الشمس، ذکر شده است.