ابن قیم
تلقین میت، یکی از اعمالی است که معمولاً مسلمانان پس از دفن مرده در قبر انجام می‌دهند و علمای مذاهب فقهی اهل‌سنت بر جواز یا استحباب این عمل اتفاق نظر دارند؛ حتی از افرادی مانند ابنقیم جوزیه، شاگرد ابن‌تیمیه و شنقیطی از بزرگان معاصر وهابی نیز جواز تلقین میت نقل شده است، ولی وهابیان معاصر، بر خلاف نظر آنان تلقین میت بعد از دفن را بدعت می‌دانند.
ابنقیم که از شاگردان و هم‌فکران اصلی ابن‌تیمیه محسوب می‌شود، درباره مردگان معتقد است: در عالم برزخ، حیات وجود دارد؛ بین دنیا و برزخ ارتباط وجود دارد؛ زیارت و سلام بر مردگان به این معنی است که او دارای شعور بوده وگرنه زیارت محسوب نشده و سلام بر او لغو می‌گردد؛ اگر به آنها سلام شود، آنان جواب می‌دهند، اگرچه سلام کننده نشنود؛ ارواح متنعم در برزخ آزادند و می‌توانند به همه جا سفر کنند. بین اندیشه او و وهابیت، تفاوت فاحشی دیده می‌شود.
علم غیب داشتن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) امری مسلم نزد مسلمانان است و تا قبل از وهابیت همه آن را پذیرفته بودند، اما با پیدایش فرقه گمراه وهابیت، این مساله از امور منافی با اسلام قلمداد شد، تا جایی که معتقد به آن را کافر و مشرک دانستند؛ با این وجود بزرگان سلفیه که وهابیت جیره‌خواران سفره ایشان هستند، علم غیب را برای انسان‌های عادی پذیرفته بودند.