در روایات زرتشتی آمده است: گروهی از زرتشتیان از ایران به هندوستان مهاجرت کردند و برای اینکه فرمانروای آن دیار، آنان را در سرزمین خود بپذیرد، از شباهت‌های دین خود به هندوئیزم گفتند، از جمله قداست آتش و قداست گاو که در هندوگرایی و زرتشتی‌گری مشترک است:

In his account of their religion he emphasized the features that accorded with Hinduism, for instance, reverence for the sun and the moon, fire and water, and the cow.

بنگرید: Hinnells, John R. "PARSI COMMUNITIES i. EARLY HISTORY", Encyclopædia Iranica. July 20, 2008.

در اوستا نیز بارها از قداست گاو سخن به میان آمده است. حتی در گاتهای اوستا آمده که هدف زرتشت از پرستش اهورامزدا، خوشنود کردنِ روح گاو مقدس است:

Zum Gebet um Unterstützung die Hände ausstreckend will ich um seine, des heiligen Geistes Werke, o Mazdah, vor allem zuerst bitten, o Asha, auf daß ich den Willen des Vohu Manah befriedige und die Seele des Stiers.

ترجمه فارسی: «دست‌های برآورده را برای نماز و یاری خواستن بلند نموده و خواستارم! بیش از همه درخواست می‌کنم ای مزدا، ای اشا... تا وهومن و روان گاو را از خود خشنود کرده؛ اراده آنان را برآورده سازم...»! هدف زرتشت از نیکی و نماز این است که روح گاو (die Seele des Stiers) را از خود خشنود ساخته و اراده او را برآورده سازد.

بنگرید: اوستا، گاتها، هات ۲۸، بند ۱، ترجمه آلمانی اثر Christian Bartholomae به ویرایش Fritz Wolff