در اوستا (اوستا، آبان یشت، بند 93) آمده که ایزد به زرتشت گفت: «من بدان آیین که کَر و کور و کوتاه قد و نابخرد و دیگر داغ خوردگان اهریمن برگذارند پای نمی‌گذارم. از این زور - نوشیدنی مقدس - من گوژسینه، گوژپشت ، کوتاه تن و تباه دندان نباید بنوشند».

در نگاه زرتشت، نابینایان، ناشنوایان، کوتاه قدها و دیگر توانخواهان (معلولین) افرادی آلوده و اهریمنی شمرده می‌شوند. آنان حق ندارند در نیایش‌های زرتشتی حضور داشته باشند و از نوشیدنی نذری بیاشامند.

پرسش اینجاست که چرا زرتشت، آنان را تحقیر میکرد؟ برخلاف باور زرتشت، در ناگه اسلام، توانخواه یا معلول، انسانی ویژه است، که میتواند برتر از ملائکه باشد و خداوند بخشی از وجود او را پیشاپیش به بهشت فرستاده است.