پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از ادعاهای مدعیان قانون جذب این است که آنان می‌گویند، قانون جذب همان روشن‌بینی است. روشن‌بینی‌ این چنین است که انسان ناخواسته از رخدادی در آینده آگاه شده و این آگاهی به صورت احساسی قوی و درکی روشن در درون او رخ می‌دهد. مثلاً زمانی که یادی از یک دوست قدیمی در ذهن شما می‌آید و ساعتی بعد او با شما تماس می‏‌گیرد، از مواردی است که مدعیان جذب آن را شاهدی بر قانون جذب تلقی کرده‌اند.[1] در لغت نامه دهخدا واژه روشن‌بینی، به معنای دانایی و بینایی ترجمه شده است.[2]

بسیاری از افرادی که موفقیت‌های خود را پیشاپیش دیده‌ و خود را در آن شرایط مشاهده کرده‌اند؛ به طور غیرارادی و ناخواسته در آن شرایط قرا گرفته‌ و یا به صورت لحظه‌ای آن را در قلب خود احساس کرده‌اند.[3] روشن‌بینی‌هایی که هر کس به نسبت آمادگی و لطافت روحی آن را تجربه می‌کند، به ظرفیت روحانی افراد برمی‌گردد. این گونه موفقیت‌هایی که برای برخی پیشاپیش رخ می‌دهد، به دلیل داشتن روحیه معنوی بالا و انجام تهذیب نفس و مبارزه با هواهای شیطانی است.

در حالی که تجسم و تصویر سازی ذهنی مورد ادعا در قانون جذب هرگز برای این افراد شکل نگرفته است؛ چون در قانون جذب، تصور و تجسم باید بر اساس خواسته و تصویر سازی ذهنی صورت بگیرد، نه اینکه به صورت ناخواسته و اتفاقی باشد. در قانون جذب ادعا می‌شود؛«زمانی که یادی از یک دوست قدیمی در ذهن شما می‌آید و ساعتی بعد، او با شما تماس می گیرد»، از جمله مواردی است که شاهدی بر وجود قانون جذب تلقی شده است».[4]

بنابراین دیدگاه قانون جذب برعکس تجربه‌هایی است که در روشن‌‌بینی وجود دارد، یعنی طرفداران قانون جذب نمی‌توانند تجربه‌های روشن‌بینی را دلیلی بر درستی تئوری خود بدانند.

باید گفت: انسان‌های معمولی به علت سرگرمی‌های مادی و وابستگی جسمانی، کمتر روشن‌بینی را تجربه می‌کنند، اما افراد معنوی وارسته و راه رفته در مسیر تهذیب نفس، به بسیاری از امور پیش آگاهی داشته و رویدادهای آینده را دیده و یا وقوع آنها را در آینده احساس می‌کنند.

اگر کسی به دنبال اثبات قضیه مشابه روشن‌بینی در قانون جذب باشد، لازم است آگاهانه یکی از دوستان قدیمی را که سال‌ها از او بی خبر است را در نظر گرفته و مدتی روی تصویر او تخیل و تصویر سازی کند، تا دوست او زنگ خانه را به صدا درآورده و او به استقبال او برود، اگر کسی بتواند با این روند دوستان قدیمی را پیدا کند، آن وقت می‌تواند ادعا کند قانون جذب را تجربه کرده است، اما در غیر این صورت هرگز نمی‌توان موارد دیگر را جزو قانون جذب به حساب آورد.

همچنین نظریه‌پردازان قانون جذب با دیدن افراد موفق که پیش از موفقیت احساس یا مشاهده‌ای از موفقیت خود داشته‌اند، چنین نتیجه می‌گیرند که این مشاهده و احساس قبل از موفقیت عامل رسیدن به موفقیت است، در حالی که قضیه کاملاً برعکس بوده و آن سرنوشت است که پیش از وقوع مشاهده شده است که در مطالعات فراروانشناسی به آن روشن‌بینی آینده‌نگر می‌گویند.[5]

در نتیجه باید گفت: با تصور و تجسم ذهنی، هرگز واقعیت و آینده تغییر نخواهد کرد. قانون جذب برای اثبات مدعای خود نیازمند شواهد و دلایلی است که احتمالات دیگر در آن نباشد، چه رسد به اینکه با دلایل روشن و تجارب آشکار زندگی، خلاف آن نیز اثبات شود.

پی‌نوشت:

[1].سایت بهداشت معنوی، قانون جذب و تفاوت آن با روشن‌بینی، 1400/3/5.
[2]. https://lamtakam.com/dictionaries/dehkhoda/303031
[3]. مظاهری سیف، حمیدرضا، شریفی دوست، حمزه، نگاهی متفاوت به قانون جذب، قم، نشرصهبای یقین، ص73.
[4]. جک کنفیلد، شاه کلید، ترجمه سیما فرجی، تهران، نشر نواندیش، ص 23.
[5]. مظاهری سیف، حمیدرضا، نگاهی متفاوت به قانون جذب، قم، نشرمعنویت پژوهی، ص 38.