چهره جدید سید علیرضا جذبی (قسمت سوم)

  • 1401/09/13 - 09:16
میزان حقانیت جریانات دینی از منظر اسلام، مطابقت دستورات یک جریان با متون دینی و شریعت اسلام است. یکی از افعال متصوفه، تجمع در مکانی به خانقاه است و این فعل باعث ایجاد تفرقه بین مسلمین شده است و به دستور قرآن در مورد مسجد ضرار هر مکانی که باعث تفرقه باشد باید به دستور حاکم جامعه تخریب شود و برای مسببین این عمل، گناهی نخواهد بود.
جذبی

.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کانال های مرتبط با فرقه صوفیه گنابادی در تاریخ 22 آبان ۱۴۰۱ صوتی از علیرضا جذبی «ثابت‌علیشاه» قطب فعلی دراویش گنابادی منتشر کردند که ایشان با بازخوانی بیانیه نوروزی نورعلی تابنده قطب قبلی سلسله که در اول فروردین سال ۱۳۸۷ منتشر شده بود به صورت ضمنی تهدید به گرفتنِ انتقام از آمرین و مسببین تخریبِ خانقاه دراویش قم و بروجرد کرده است.

در نقد قسمتی از فقرات این بیانیه نورعلی تابنده باید به چند مورد توجه کرد:

الف. نورعلی تابنده می نویسد: «موضوع تخریب حسینیه فقرا در بروجرد پیش آمد، آمرین و مسببین و کلیه کسانی که به نوعی در این گناه بزرگ شرکت داشتند.»

1. دلیل گناه بودن تخریب خانقاه  چیست؟ خانقاه در مقابل مسجد ساخته شده و چون باعث تفرقه بین مسلمین شده است و محل فتنه و تبلیغات ضد دینی بوده، همچون مسجد ضراری است که خداوند در قرآن کریم حکم به تخریب آن داده شده است: «وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ ۚ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَىٰ ۖ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (توبه/ 107) و آنهايى كه مسجدى اختيار كردند كه مايه زيان و كفر و پراكندگى ميان مؤمنان است، و [نيز] كمينگاهى است براى كسى كه قبلاً با خدا و پيامبر او به جنگ برخاسته بود، و سخت سوگند ياد مى‌كنند كه جز نيكى قصدى نداشتيم. و[لى‌] خدا گواهى مى‌دهد كه آنان قطعاً دروغگو هستند.»

2. دلیل تخریب خانقاه  قم و بروجرد، اقدامات خلاف ارزش های جامعه و قانون توسط دراویش این فرقه صوفیه بوده است که به حکم قانون تخریب شد.

ب.  تابنده در قسمت دیگر این بیانیه، می نویسد: « ... بدانند که خداوند دارای جنود و لشکریانی است که آنها را در دنیا و آخرت از وجهه کریمشان ساقط کرده و به سزای اعمالشان می رساند.»

1. باید دقت شود که  آمرین و مسببین تخریب این دو خانقاه، به وظیفه دینی و قانونی خویش عمل نموده اند و مرتکب هیچ گناهی نشده اند تا از جانب خداوند مجازات شوند.

2. نورعلی تابنده و علیرضا جذبی بارها در بیانیه های خوید به مریدان دستور داده اند که قوانین کشور لازم الاجرا هستند، پس چگونه است که در مقابل حکم قانون ایستادگی نموده است و مسئولین کشور را تهدید به مجازات می نمایند، این امر چهره دوگانه آنها را بیش از پیش روشن نموده است.

3. سید علیرضا جذبی قطب فعلی دراویش گنابادی اگرچه خود را شخصی آرام و غیرسیاسی و موافق با نظام جمهوری اسلامی ایران نشان می داد اما به خاطر اینکه گمان کرد کار نظام تمام است و بعداً مورد شماتت هم مسلکان خویش همچون محمد اسماعیل صلاحی و مصطفی آزمایش قرار نگیرد، به صورت ضمنی تعریضی به نظام جمهوری اسلامی وارد کرده و سخنانی در حمایت از اغتشاشگران بیان کرد. اما طبق رویکرد ابن الوقتی صوفیه یکی به میخ و یکی به نعل زده که بیشتر به جنگ زرگری شبیه است.

پ. تابنده در قسمت دیگر بیانیه می نویسد: «و حتی کسانی که راضی به این اعمال باشند نیز شریک در جرم هستند. «الهی! آن را که خواهی براندازی، با درویشان در اندازی».»

1. اولین دشمنان متصوفه، حضرات معصومین(علیهم السلام) بوده اند، همان گونه که در منابع مختلف حدیثی همچون مستدرک الوسائل، کافی، تحف العقول، بحار الانوار و سفینة البحار از ائمه اطهار(علیهم السلام) در مذمت تصوف و عملکرد آنان، احادیثی گردآوری شده است که به عنوان نمونه یک روایت بیان می شود:

به سند معتبر از «حسين بن سعيد» روايت شده است كه گفت: «عن الرضا عليه السّلام قال: لا يقول بالتصوّف أحد الّا لخدعة أو ضلالة أو حماقة، و أمّا من سمّى نفسه صوفيّا للتقيّة فلا إثم عليه، و في رواية أخرى عنه بزيادة قوله: و علامته أن يكتفي بالتسمية و لا يقول بشي‏ء من عقائدهم الباطلة  از حضرت رضا علیه السلام  سؤال كردم از حال صوفيه؟ و ایشان فرمود: «كسي قائل به تصوف نمي-شود مگر از روي خدعه و مكر يا جهالت يا حماقت؛اما اگر كسي از روي تقيه خود را صوفي بنامد، تااز شر آن ها در امان بماند، بر او گناهي نيست؛ به شرط آنكه به چيزي از عقاید باطلشان قائل نشود.»(3)

در واقع نورعلی تابنده قطب پیشین دراویش صوفیه گنابادی و سید علیرضا جذبی، برای خوش رقصی نزد اربابان خود، قصد داشتند نظام جمهوری اسلامی را ظالم نشان داده و در مسیر ساختارشکانه خویش ادامه حیات دهند.

پی نوشت:

(1).  شريف الرضى، محمد بن حسين، نهج البلاغة (للصبحي صالح)، هجرت - قم، چاپ: اول، 1414 ق، ص318.

(2). قمى، عباس، سفينة البحار، قم، اسوه، چاپ: اول، 1414 ق، ج 5،ص 200.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.