پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه های صوفیه در فضای مجازی فعالیت بسیار زیادی در جهت جذب افراد دارند. فرقه قادریه کسنزانی نیز ازجمله این فرقه هاست که در شبکه های اجتماعی مثل اینستاگرام و یا در پیام رسان هایی مثل واتس آپ، مشغول فعالیت و جذب افراد هستند.

فرقه های صوفیه برای حق جلوه دادن خود و مورد مقبولیت قرار گرفتن توسط جامعه، اکثراً سلسله خود را به حضرات معصومین (علیهم  السلام) می رسانند و ادعا می کنند که طریقت خود را از اهل بیت (علیهم السلام) دریافت کرده اند. اما در اینکه اصلاً صوفیه مورد تأیید اهل ‌بیت (علیهم السلام) بوده یا نبوده‌اند باید به کلام و سیره معصومین (علیهم السلام) مراجعه نمود تا در انعکاس گفتار و رفتار اهل‌بیت (علیهم السلام) تأیید و یا عدم تأیید ایشان مشخص شود.

در این‌باره احادیث فراوانی از معصومین (علیهم السلام) وارد شده است که در اینجا دو حدیث از کتب معتبر شیعه نقل می‌کنیم:

مردی به امام صادق (علیه السلام) عرض کرد: «در این زمان قومی پیدا شده‌اند که به آن‌ها صوفی می‌گویند. درباره آن‌ها چه می‌فرمایید؟ امام (علیه السلام) در پاسخ فرمود: «آن‌ها (صوفیان) دشمنان ما هستند، پس هرکس به آن‌ها میل پیدا کند از آنان است و با آن‌ها محشور خواهد شد.»(1)

همچنین شیخ مفید به سند صحیح از امام علی النقی (علیه السلام) روایت کرده است که محمد بن حسین بن ابی الخطاب می‌گوید: «در خدمت امام علی النقی (علیه السلام) در مسجدالنبی بودم که... به ناگاه جمعی از صوفیه داخل مسجد شدند و حلقه زدند و مشغول ذکر گردیدند. حضرت فرموند: به این حیله گران اعتنا نکنید، زیرا جانشینان شیاطین و خراب کننده قواعد دین می‌باشند. زهد ایشان برای راحتی بدن‌هایشان و تهجد و شب زنده‌داری‌شان برای صید کردن عوام است... ذکر نمی‌گویند مگر برای فریب مردم و خوراک خود را کم نمی‌کنند مگر برای پر کردن قدح و ربودن دل احمقان... هرکس به زیارت یکی از آنان در حال حیات و یا بعد از مرگ برود، مانند آن است که به زیارت شیطان و بت‌پرستان رفته باشد و هر کس یاری ایشان کند، گویا یزید و معاویه و ابوسفیان را یاری کرده است» در همان موقع یکی از اصحاب آن حضرت عرض کرد: «اگرچه آن‌کس به حقوق شما اقرار داشته باشد؟» حضرت نگاه تندی به او کردند و فرمودند: «این سخن را ترک کن! مگر نمی‌دانی هر کس حق ما را بشناسد مخالفت امر ما نمی‌کند.»(2)

نکته اول:

اگرچه فرقه صوفیه قادریه کسنزانیه سلسله خود را به حضرات معصومین (علیهم السلام) می رسانند ولی این فرقه جزء صوفیان اهل سنت هستند و اصلاً شیعه نیستند و حتی تمام بزرگان سلسله آنها نیز از اهل سنت هستند. کما اینکه عبدالقادر گیلانی که موسس فرقه قادریه است، از بزرگان اهل سنت است و در سنی مذهب بودن او هیچ شک و اختلافی نیست.

نکته دوم:

این فرقه صوفیه اگرچه خود را به اهل بیت (علیهم السلام) نسبت می دهد و به ایشان اظهار محبت می کنند ولی در اعتقاد و عمل به مانند دیگر فرق صوفیه از اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) دور شده و دچار بدعت ها و انحرافاتی زیادی شده است. به عنوان مثال، عبدالقادر گیلانی قطب بزرگ این فرقه، روز عاشورا را روز فرح و شادی می داند و می گوید: «روز عاشورا روز مصیبت نیست، بلکه اگر این روز به عنوان روز شادمانی و سرور گرفته شود شایسته‌تر است.»(3)

عبدالقادر گیلانی درحالی این ادعا را می کند که امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: «همانا روز حسین (روز عاشورا) پلک (یا مژه) چشمان ما را زخم کرده و اشک چشمان ما را جاری کرده. عزیزان ما در سرزمین بلا و سختی (کربلا) مورد توهین واقع شدند و برای ما بلا و سختی را تا آخر عمر به ارث گذاشت.»(4)

این سخن امام رضا (علیه السلام) گویای همه چیز است که شادی در روز عاشورا یک انحراف و کج روی بزرگ، توسط دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) است. چنانچه در زیارت عاشورا نیز این روز، روز شادی دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) معرفی شده و این‌چنین آمده است که: «هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ اَللَّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْک وَالْعَذابَ الْاَلیمَ (5) این روز (عاشورا) روزی است که آل زیاد و آل مروان، به ‌واسطه قتل حضرت حسین (صلوات اللَّه علیه) شاد بودند. پروردگارا تو لعن و عذاب الیم آنان را چندین برابر گردان.» درنتیجه قطعاً نمی‌تواند روز عاشورا روز فرح و شادی باشد جز برای دشمنان اهل بیت (علیهم السلام).

نکته سوم و مهم:

این فرقه مدتهاست که در فضای مجازی به اسم توبه، ذکر و طریقت گرفتن، به دنبال جذب مردم عادی با وعده رسیدن به آرامش و حلّ صددرصدی مشکلات، با اذکاری که ادعا می کنند اذکاری خاص است، هستند. اما حقیقت این است که اولاً برخی از این اذکار، اگرچه به مانند دیگر اذکار هستند و ظاهری صحیح دارند ولی هیچ گاه مأثور از ائمه اطهار (علیهم السلام) نبوده و این اذکار را در هیچ حدیث و کتاب معتبر شیعه نمی توان یافت.

ثانیاً توبه نامه ای که این فرقه در ابتدای امر، به مردمی که به دنبال حل مشکلات خود یا به دنبال رسیدن به آرامش یا معنویت هستند می دهند که بخوانند، یا به آنها تلقین می شود تا تکرار کنند، اگرچه با نام مبارک پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) و حتی ائمه اطهار (علیهم السلام) شروع می شود ولی شامل عبارات و جملاتی است که در آنها اشخاص، اقرار به حقانیت خلفای اهل سنت و مذهب آنها و بزرگان این سلسله که همگی از اهل سنت هستند می کنند.

این فرقه با این توبه نامه در واقع، شخص را وادار به توبه از اعمال و عقایدی که در گذشته داشته است می کنند و به صورت غیرمستقیم شخص را از مذهب شیعه جدا کرده و به طریقت خود می کشانند. طریقتی که فقط نامی از اهل بیت (علیهم السلام) آنهم برای اعتبار بخشی به فرقه در آن است والّا هیچ سنخیت و شباهتی با طریق و سیره اهل بیت (علیهم السلام) در آنها دیده نمی شود.

در نتیجه، پیروی از این فرقه و دیگر فرق صوفیه نه تنها ما را به آرامش حقیقی و در عمل، به معنویت و عرفان حقیقی نمی رساند و موجب تقرب به خداوند متعال نمی شود، بلکه باعث دوری هرچه بیشتر آنها از اهل بیت (علیهم السلام) و گمراهی و ضلالت افراد ناآگاه می شود.

پی نوشت:
(1). هاشمی خویی، میرزا حبیب‌الله، منهاج البراعه، نشر المکتبه الاسلامیه، ج 6، ص 304

(2). محدث قمی، سفینه البحار، نشر اسوه قم، ج 5 ص 199

(3). الحسینی المیلانی، سید علی، غنیة الطالبین، به نقل از نفحات الأزهار، ج 4، ص 24

(4). سید ابن طاووس، علی بن موسی، الإقبال بالأعمال الحسنة، نشر مکتب الاعلام الاسلامی، قم،  ۱۴۱۴ هجری قمری، ج 3، ص 28

(5). زیارت عاشورا