جریانی برای ایجاد تفرقه
جریان تشیع انگلیسی، جریانی سازمان یافته و یک حزب سیاسی است و اهداف سیاسی خاصی را دنبال می کند.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از جریانهای افراط گرا و منحرف شیعی معاصر، جریان موسوم به «شیرازیها» است که در سه دهه اخیر، تلاش بی وقفه ای در گسترش فرقه گرایی و ترویج روشهایی میان شیعیان داشته، تا موجب وهن مذهب تشیع و اهل بیت (علیهمالسلام) شود که وحدت ستیزی و دامن زدن به دشمنیهای مذهبی، یکی از خصوصیات این جریان است.[1]
جريان تشیع لندنی يک مذهب کلامی نيست که عقاید و باورهای دينی خاصی را دنبال کند، بلکه جريان فکری منحرفی است که از معارف ناب شیعه که مقصدش دريای حکمت و معرفت اسلامی است، انحراف پیدا کرده و به بیراهه می رود.
این جریان با این شدت و قدرت، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به وسیله دولت استعماری و استکباری انگلیس شروع شد؛ همان طوری که سیاسی شدن وهابیت هم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و به تحریک و حمایت همه جانبه آمریکا و انگلیس صورت گرفت.
جریان تشیع انگلیسی بعد از انقلاب قدرت گرفته، و با ظهور رسانه های جمعی مانند ماهواره متأسفانه شدت بیشتری پیدا کرد و تریبون های زیادی برای خود ساخت و در حال حاضر بیش از ۲۰ شبکه ماهواره ای در اختیار خود دارد که اغلب این شبکهها فعالیت های خود را در لندن آغاز کردهاند و از اسامی محترم و مقدس برای پوشش فعالیتهای ضد اسلامی خود استفاده میکنند. این در حالی است که در این کشور، فعالیتهای مذهبی برای مسلمانان محدودیت دارد و از آن جلوگیری میشود.
این جریان برای شبکه های ماهواره ای خود از نامهای مقدس خاندان پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) نظیر امام حسین (علیهالسلام) و اهل بیت (علیهمالسلام) و امام صادق (علیهالسلام) به عنوان پوششی برای اقدامات تخریبی خود علیه اسلام و مسلمانان استفاده کرده است.
همه این شبکهها دو ویژگی و مأموریت دارند:
اول، ایجاد اختلاف بین اهل سنت و تشیع، و دوم، حمله به جمهوری اسلامی ایران و ارکان انقلاب؛ کما اینکه شبکههای ماهوارهای وهابیت، نظیر کلمه و وصال و توحید نیز دقیقاً همین دو مأموریت را دارند و این همان اهدافی است که قدرتهای استعماری و استکباری برای غلبه پیدا کردن بر ملتهای مسلمان دنبال می کنند. منابع مالی این رسانهها به طور مستقیم و غیرمستقیم، توسط قدرتهای استکباری غرب تأمین میشود.
از عمده ترین کارهایی که این شبکهها انجام میدهند، ترویج فرهنگ سبّ و دشنام به مقدسات سایر مذاهب اسلامی است.
پینوشت:
[1]. کتاب همبستگی مذاهب اسلامی، عبدالکریم بی آزار شیرازی، انتشارات امیر کبیر، ص343.
[2]. سایت فرهنگ اسلامی، تشیّع انگلیسی و پیامدهای آن، تاریخ میزگرد: بهمن ماه ۱۳۹۵.
افزودن نظر جدید