اشک بر حسین (ع) ایران را زنده نگه داشته
.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ رضاشاه و محمدرضا شاه آن همه شعارهای آریایی سردادند و دم از کوروش زدند. اما وقتی در 1320 (جنگ جهانی دوم) شوروی و انگلیس به ایران حمله کردند، رضاشاه حتی نصف روز هم نتوانست مقاومت کند. نظامیان از پادگان‌ها فرار کردند و ایران اشغال شد. محمدرضا پهلوی هم نتوانست بحرین را نگه دارد. ارتش شاهنشاهی در دفاع از بحرین حتی یک گلوله شلیک نکرد. شاه حتی جزایر سه گانه (ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک) را هم به امارات بخشید.[1]
اما در هشت سال دفاع مقدس، جوانان ایران جان دادند، یک وجب خاک ندادند. آنچه به جوانان ما در آن دوران، قوّت می‌داد، روضه امام حسین (علیه السلام) بود. شب‌های عملیات، از کوروش خبری نبود. بلکه هرچه بود، گریه برای اباعبدالله بود. اشک بر امام حسین و بر سر و سینه زدن، سلاح ما بود. پاک‌ترین جوانان تاریخ ایران با همین اسلحه در برابر جهان ایستادند. کسانی که بر ضد عزای حسین، سخن‌پراکنی می‌کنند، خائن هستند. چون جامعه ایرانی را خلع سلاح معنوی می‌کنند. تفنگ پدر را نشکنید...
پی‌نوشت:
[1]. بنگرید به: «رضا شاه و جدایی «آرارت از ایران»، «رضاشاه حتی یک روز هم در برابر متفقین اشغالگر مقاومت نکرد»، «خیانت شاه به ایران در مسئله جزایر سه گانه»
مطالب مرتبط:
نقش امام حسن (ع) و امام حسين (ع) در فتح ايران
افزودن نظر جدید